امکان استفاده تلفیقی علفکش های پیش رویشی و پس رویشی برای مهار علف های هرز سورگومعلوفه ای (Sorghum bicolor)

این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و۱۰ تیمار در سال ۱۳۸۹ در مشهد اجرا شد. تیمارها شامل علفکش های استوکلر یا پندیمتالین به شکل پیش رویشی در تلفیق با توفوردی+ام سی پی ای، بروموکسینیل +ام سی پی ای، توفوردی+دایکمبا، و بنتازون به شکل پس رویشی بودند. دو تیمار شاهد بدون وجین و وجین دستی نیز در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بهترین تیمار در مهار علف های هرز، استوکلر در تلفیق با بروموکسینیل +ام سی پی ای بود که ۸۱ درصد تراکم و ۹۶ درصد وزن خشک علف های هرز را مهار کرد. ضعیف ترین تیمارها از نظر کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز و همچنین حفظ عملکرد، پندیمتالین در تلفیق با بنتازون بود و دو تیمار استوکلر یا پندیمتالین در تلفیق با توفوردی+ام سی پی ای نیز در کاهش تعداد علف های هرز ناموفق تر از بقیه بودند. خسارت آسنیت و استامپ در مواردی به شکل بنفش شدن گیاهچه ها و از بین رفتن آنها مشاهده شد. مهم ترین علف های هرز بر اساس وزن خشک و تراکم علف های هرز شامل تاج خروس((Amaranthus retroflexus ، سلمه (Chenopodium album) ، خرفه (Portulaca oleracea)، پیچک (Convolvulus arvensis) و هفت بند (Polygonum aviculare) بودند.

کلیدواژه ها:

خسارت ظاهری ، استوکلر ، پندیمتالین ، توفوردی ، ام سی پی آ ، دایکمبا ، بروموکسینیل ، بنتازون