مقایسه کارایی دو روش سمپاشی پیش رویشی و پیش رویشی تاخیری در مبارزه با علف هایهرزمزارع نیشکر خوزستان

به منظور مقایسه کارایی دو روش سمپاشی پیش رویشی با روش پیش رویشی تاخیری در مزارع نیشکر، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۴ تکرار در کشت و صنعت دهخدا واقع در شمال اهواز اجرا شد. دو زمان سمپاشی (قبل از آبیاری اول و قبل از آبیاری دوم) به عنوان کرت اصلی و تیمارهای علف کش (۷ تیمار) به عنوان کرت فرعی عبارت بودند از متری بوزین (سنکور) به میزان ۴ کیلوگرم در هکتار، ترکیب متری بوزین و تبوتیورون (تبوسان)به نسبت ۲+۳ کیلوگرم/لیتر در هکتار ، تری فلوکسی سولفورون سدیم + آمترین (کریسمت ) به میزان ۵/۲ کیلوگرم در هکتار ، ترکیب تبوتیورون و آمترین (گزاپاکس ) به نسبت ۳+۲ لیتر/کیلوگرم در هکتار؛ آترازین به میزان ۵ کیلوگرم در هکتار، وجین و شاهد بدون مبارزه. نتایج بررسی وزن خشک علف هایهرز نشان داد که بین دو روش پیش رویشی و پیش رویشی تاخیری،خصوصا„ در کنترل علف هایهرز باریک برگ، از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود داشت و در مجموع تیمارهای پیش رویشی تاخیری کاهش وزن خشک بیشتری را نشان دادند. بین کرتهای فرعی (تیمارهای علفکشی ) از نظر وزن خشک مجموع علف هایهرز تفاوت معنی داری مشاهده نشد در حالی که از نظر درصد کنترل علف هایهرز نسبت به شاهد حاشیه طرح تیمار کریسمت به میزان ۵/۲ کیلوگرم در هکتار کنترل کمتری از خود نشان داد و با ۵/۹۲ درصد کنترل در گروه جداگانه ای از سایر تیمارها قرار گرفت .

کلیدواژه ها:

آبیاری اول ، آبیاری دوم ، متری بوزین ، کریسمت ، تبوتیورون