احکام دام گستری از منظر فقه اهل بیت(ع) و فقه اهل سنت

دام گستری به معنی پهن کردن دام توسط مقامات قضایی و ماموران امنیتی برای کشف جرم، یا تحصیل دلیل علیه افراد که از نظرآنان مظنون است انجام می گیرد، به خاطر که وظیفه اصلی ضابطان قضایی ماموران امنیتی در هرکشور پیشگیری از وقوع جرم، کشف جرم وتعقیب مجرمان است، به سبب تجربه و درا یت بالای مجرمان تلاش ها وعملیات ضابطان وماموران امنیتی نتیجتا خنثی و تامین کننده امنیت جامعه اسلامی نبوده، لذا مجبور به استفاده از روش های جدید علمی همانند دام گستری شده اند که مساله ی اصلی بحث جواز یا عدم جواز این روش ها است زیرا از موضوعات بسیار مهم درحقوق کیفری، مساله تحصیل دلیل است، که اگر در تحصیل دلیل ضوابط و مقررات شرعی و قانونی رعایت نگردد دلیل حاصله برای کشف و اثبات یک واقعه مجرمانه، فاقد اعتبار است، دام گستری از منظر فقه اسلامی در این تحقیق بدان پرداخته است، از جمله دست آورد این مقاله این است که استفاده از روش دام گستری بنابر مفاد اصل اولی عدم جواز است که مصداق اتم آن همان هتک حرمت حریم خصوصی افراد است که به اتفاق همه علماء، فقهاء، جایز نیست و حرام می باشد ولی نسبت به مصالح عمومی و منافع ملی که وقتی از ناحیه مجرمین خطرناک مورد تهدید و خطر قرارگیرد و روش های سنتی و عادی جوابگوی این تهدیدات نیست استفاده از آن برای ضابطان و ماموران امنیتی به خاطر انجام وظیفه نه تنها جایز بلکه لازم و ضروری است، بنابراین استفاده از این روش به طور مطلق مورد پذیرش و یا رد واقع نشده بلکه با توجه به مصالح فردی و اجتماعی قابل قبول ویا رد قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: دام گستری ، دفاع ، کشف جرم ، استناد ، تسهیل وقوع جرم ، دلیل و پلیس مخفی