بررسی راهبردها و الگوهای افزایش مشارکت دانش اموزان در استفاده از مشاوره با تکیه بر نظرات والدین

یکی از نهادهای اجتماعی نهاد آموزش وپرورش است که مسئولیت مهمی درتربیت کودکان ،نوجوانان وجوانان بر عهده دارد.نگاه گسترده به نقش آموزش وپرورش به عنوان عاملی موثر در فعلیت بخشیدن به امکانات بالقوه وذاتی افراد انتقال اندوخته ی تجارب گذشتگان ، ارائه ارزشهای مطلوب،افزایش معلومات وایجاد مهارتهای لازم درافراد برای زندگی وبالاخره تسهیل مسیر حرکت وجودی آدمی به سوی کمال ، اهمیت این نهاد اجتماعی را بیش ازبیش نشان می دهد. گسترش کمی آموزش وپرورش نشانگر گرایش واستقبال همگان به اثر بخشی این نهاد وگسترش کیفی آن ناشی ازتوسعه معارف ،علوم ورشد بی وقفه تکنولوژی است که این دو بر پیچیدگی وظرافت جریان آموزش وپرورش افزوده است .بنا براین برای تحقق اهداف تعلیم وتربیت ورشد شخصیت کودکان ونوجوانان باید ازخدمات ابتدایی ومشاوره بخوبی استفاده کرد .نقش ابتدایی در آموزش وپرورش افراد به حدی است که عده ای ازصاحب نظران آن را به نوعی تعلیم وتربیت گفته اند وبعضی ابتدایی راتسهیل کننده جریان تعلیم وتربیت میدانند. اگر تربیت را به معنی نشو ونمادادن،زیاد کردن ،برکشیدن وبه حداعتدال سوق دادن آدمی بدانیم ،تعلیم را رشد دادن آدمی درتسهیل کنندهء جریان رشد وکمال آدمی خواهیم یافت . این پژوهش با هدف بررسی راهبردها و الگوهای افزایش مشارکت دانش اموزان در استفاده از مشاوره با تکیه بر نظرات والدین انجام یافته است .

کلیدواژه ها:

راه کارها ، عوامل ، موانع ، فرهنگ مشاوره ، مراکز راهنمایی ومشاوره خانواده