ارزیابی مناطق تهران از منظر شاخص های ساختاری جنگل های شهری

این پژوهش با توجه به اهمیت موضوع تفاوت­های منطقه­ای در برنامه­های راهبردی کشور و همچنین تاثیر مستقیم جنگل­های شهری در توسعه پایدار شهرها، به شناسایی تفاوت­های منطقه­ای از منظر شاخص­های جنگلداری شهری در تهران پرداخته است. بر این اساس، شش شاخص شناسایی و داده­های متناظر با آنها از شهرداری تهران و سازمان پارک­ها و فضای سبز تهران، برای نه منطقه از شهر تهران گردآوری شد. به­منظور وزن­دهی شاخص­ها برای ایجاد شاخص ساختاری جنگلداری شهری تهران، از روش تحلیل مولفه­های اصلی استفاده و شاخص­های ساختاری برای مناطق محاسبه و سطح­بندی شد. برای رفع اختلاف مقیاس، از روش تقسیم بر میانگین استفاده شد. مجموع مجذورات بارهای عاملی چرخش­یافته و مجموع مجذورات بارهای عاملی استخراج­شده نشان داد این سه عامل در مجموع قابلیت نمایان کردن ۶۰۹/۸۷ درصد واریانس­ها را داشتند. یافته­های پژوهش حاکی از آن است که مناطق ۲۲ و ۴ تهران از لحاظ شاخص­های جنگلداری شهری در رتبه­های اول و دوم­اند و شرایط مناسب­تری نسبت به سایر مناطق تهران دارند. در حالی که مناطق ۱۱، ۱۶ و ۱۰ تهران در رتبه­های آخر جای گرفتند. تهیه شاخص­های ترکیبی برای جنگل­های شهری تهران، اولین بار در این پژوهش با هدف همراستایی بیشتر طرح­های تصویب­شده با نیازهای شهروندان و ارتقای کیفیت زندگی آنان انجام گرفت.

کلیدواژه ها:

شاخص ساختاری ، جنگلداری شهری ، روش تحلیل مولفه های اصلی