ترکیب پارامترهای مغناطیسی: راهی موثر در تشخیص منابع آلودگی خاک (مطالعه موردی: خاک های اطراف شهر زنجان)
محل انتشار: مجله انسان و محیط زیست، دوره: 14، شماره: 1
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 62
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SRBAU-14-1_002
تاریخ نمایه سازی: 10 دی 1402
چکیده مقاله:
مطالعه حاضر با هدف ارزیابی آلودگی خاکهای اطراف زنجان با استفاده از تکنیک پذیرفتاری مغناطیسی میباشد. برای این منظور از منطقهای به وسعت ۲۰۰۰ کیلومتر تعداد ۲۴۱ نمونه به صورت شبکهبندی انتخاب گردید. در نمونههای خاک پذیرفتاری مغناطیسی با استفاده از دستگاه بارتینگتون مدل MS۲ قرائت گردید. برای تعیین ارتباط بین فلزات سنگین، خصوصیات فیزیکوشیمیایی و پارامترهای مغناطیسی تجزیه به مولفههای اصلی (PCA) و آنالیز خوشهای (CA) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که میانگین پذیرفتاری مغناطیسی (χlf) در کاربری کشت دیم، کشت آبی، باغ، مرتع و شهری به ترتیب ۰/۳۱۴، ۴/۲۶۵، ۵/۳۲۱، ۶/۴۵۵ و ۲/۵۱۹ (۱۰-۸m۳kg-۱) بدست آمد. میانگین پذیرفتاری مغناطیسی وابسته به فرکانس (χfd) در کاربریهای اراضی فوق بهترتیب ۵/۱، ۰/۲، ۸/۱، ۲/۱ و ۱/۱ درصد مشاهده شد. در تجزیه به مولفههای اصلی (PCA) پنج مولفه اول شناسایی شده، که مولفههای اول تا پنجم به ترتیب ۵/۲۰، ۱/۱۸، ۲/۱۶، ۶۵/۹ و ۵۰/۸ درصد از کل واریانس را توجیه میکردند. در آنالیز خوشهای دو فاکتور شناسایی شد: فاکتور اول شامل پذیرفتاری مغناطیسی، شن، ماده آلی، EC، کادمیم، مس، روی و سرب، فاکتور دوم شامل پذیرفتاری مغناطیسی وابسته به فرکانس، آهک، pH، CEC، سیلت، رس، کروم، نیکل، کبالت و منگنز قرار گرفتند. گروه اول جزء پارامترهایی هستند که بیشتر تحت تاثیر فعالیتهای انسانی قرار میگیرند و گروه دوم، بیشتر متاثر از ماده مادری میباشند. نتایج حاصل از توزیع مکانی پذیرفتاری مغناطیسی کاملا منطبق بر نتایج آماری پذیرفتاری مغناطیسی در کاربریهای اراضی مختلف میباشد. بیشترین مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی در نمونه سنگهای آذرینی (بازالت، پورفیریت، گرانیت) مشاهده شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی افشاری
دانش آموخته کارشناسی ارشد، مهندسی علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
حسین خادمی
استاد مهندسی علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان