شناسایی آلاینده های نفتی فاز LNAPL در آبخوان پالایشگاه بندرعباس

زمینه و هدف: میادین نفتی، پالایشگاه ها، خطوط انتقال و پمپ بنزین ها ازجمله منابع آلودگی هستند که مواد نفتی را می توانند وارد محیط کنند. در پالایشگاه بندرعباس نشت هایی رخ داده و آب زیرزمینی منطقه را آلوده کرده است. روش بررسی: به منظور بررسی نحوه گسترش و تعیین منشا آلاینده ها ابتدا خصوصیات آبخوان، نظیر عمق و جهت جریان آب زیرزمینی، جنس بدنه آبخوان و ضرایب هیدرودینامیک آن با استفاده از داده های ۱۴۳ چاه پایش آب زیرزمینی تعیین گردید و ۶ حلقه چاه جدید برای شناخت بیشتر یکی از ابرهای آلودگی شناسایی شده، حفر گردید. عمق آب زیرزمینی، ضخامت ماده نفتی و منشا نشت آلاینده ها تعیین شد. یافته ها: آبخوان پالایشگاه یک آبخوان آزاد با بدنه مارنی و آهکی بوده و ضخامت آن حداکثر ۱۷ و حداقل ۳ متر می باشد. عمق برخورد به سطح آب ۳ تا ۶۰/۳ متر،  هدایت هیدرولیکی ۴۵/۲ متر بر روز و جهت عمومی جریان از شمال غرب به جنوب شرق پالایشگاه می باشد. همچنین سرعت متوسط آب زیرزمینی در آبخوان m/d ۲-۱۰×۲ برآورد و حداقل در ۱۱ چاه فاز آزاد نفتی به صورت LNAPL شناسایی گردید.  نتیجه گیری: بیشترین و کمترین ضخامت ماده نفتی در آبخوان،  به ترتیب ۱۱۵ و ۰۵/۰ سانتیمتر واقع در غرب پالایشگاه می باشد. تنوعی از آلاینده های نفتی از بنزین و نفت خام تا فازهایی با گرانروی بالا نظیر نفت کوره منجر به آلودگی آبخوان منطقه شده است. مخازن بنزین، گازوئیل، نفت سفید و کانال انتقال پساب ناشی از شستشوی واحد ۷۱ به بخش بازیافت، منشا اصلی نشت آلاینده ها به آبخوان پالایشگاه بوده است.

کلیدواژه ها:

LNAPL ، پالایشگاه بندرعباس ، آلاینده های نفتی آب زیرزمینی