تحلیل تغییرات مقادیر حدی دما طی نیم قرن گذشته در سواحل جنوبی ایران

تغییر اقلیم و افزایش دما از مسایل مهم زیست محیطی بشر به حساب می آید. با بررسی روند تغییرات دمای هوا می توان تغییرات اقلیمی در منطقه را ردیابی نمود. پژوهش های انجام شده در جهان به طور عمده بیانگر افزایش تدریجی دمای متوسط است. در این تحقیق به منظور شناسایی تغییرات زمانی عناصر دمایی (حداقل، حداکثر و متوسط) از مشاهدات ۸ ایستگاه سینوپتیک در دوره آماری ۱۹۵۴- ۲۰۱۴ در استان های جنوبی کشور شامل خوزستان، هرمزگان، بوشهر و سیستان و بلوچستان استفاده شده است. در این تحقیق از روش رگرسیون خطی و نیز با توجه به ماهیت غیر خطی بودن عناصر اقلیمی از روش آماری ناپارامتریک من-کندال بهره گرفته شده است، که معنی داری در هر دو روش، نتایج تقریبا یکسانی را نشان می دهد. نتایج تحقیق در طول دوره مشترک آماری نشان داد که دراکثر شهرها، در هر سه عنصر مورد مطالعه دمای حداقل، متوسط و حداکثر دارای روند مثبت یا افزایش دما مشاهده می­شود و تنها در این شهرها ایرانشهر در اکثر موارد روند کاهشی را نشان می دهد. نتایج کلی در آزمون گرافیکی من-کندال نشان داد که اغلب تغییرات در جهت روند مثبت می باشد و به دنبال آن گاهی جهش های ناگهانی در جهت کاهشی مشاهده می گردد.

کلیدواژه ها:

روند دمایی ، رگرسیون خطی ، آزمون من-کندال ، تغییر اقلیم