معرفی و کاربرد تئوری بازی در مدیریت مشارکتی حوزه های آبخیز

حوزه آبخیز یک سامانه پیچیده و پویاست که به ­عنوان واحد برنامه­ریزی و مدیریت تلقی می شود. از این ­رو لحاظ تمام ابعاد فنی، اجتماعی، اقتصادی، فیزیکی، اکولوژیکی و سازمانی در فرآیندهای برنامه ریزی و مدیریت صحیح آن ضروری است. حال از آنجا که معمولا ذی نفعان مختلف دارای اهداف و نیازهای متقابل و گاه متضاد می ­باشند، لذا اتخاذ تصمیم برای مدیریت بهینه حوزه آبخیز دشوار می­باشد. بر این اساس، برای رسیدن به مدیریت مشارکتی بایستی به ذی­نفعان اجازه داده شود تا فعالانه در فرآیند تصمیم گیری دخالت کنند و نظرات خود در کلیه مراحل تصمیم ­گیری را ارائه نمایند. در این راستا، ابزارهای مختلف مدیریتی برای تسهیل فرآیند تصمیم گیری در شرایط چند هدفه تهیه شده ­اند. در این خصوص استفاده از رویکرد تئوری بازی به سبب امکان دست­یابی به مدیریت مشارکتی از طریق لحاظ نظرات ذی نفعان مختلف در سطح حوزه آبخیز امکان ­پذیر می ­باشد. لذا در پژوهش حاضر سعی شده است تا ضمن معرفی تئوری بازی به عنوان یکی از ابزارهای کارا و نوین در علم تصمیم گیری، کاربرد آن در مدیریت مشارکتی برای کاهش اختلاف در بهره برداری از منابع مشاع حوزه های آبخیز مورد ارزیابی قرار گیرد. بر اساس پژوهش های صورت گرفته، تئوری بازی نقشی اساسی در تحلیل اختلاف دیدگاه ذی نفعان داشته و برای انتخاب اقدامات مدیریتی آبخیزها روشی موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری گروهی ، مدل های بهینه سازی ، مدل های مدیریتی ، مدیریت حوزه آبخیز ، مشارکت مردمی