عوامل فرهنگی موثر بر فرزند آوری زنان تحصیل کرده و عادی در شهر یاسوج

با توجه به شرایط باروری ایران در طول سه دهه ی گذشته، تدوین و اجرای موفق هرگونه سیاست جمعیتی، متکی به ارتقای شناخت ما از رفتارها، ترجیحات و تمایلات فرزند آوری زوجین، عوامل موثر بر تمایلات فرزند آوری آن ها، و شناسایی زیرگروه های جمعیتی دارای تمایلات فرزند آوری پایین و بسیار پایین است. هدف از این پژوهش بررسی عوامل موثر بر تمایلات فرزند آوری زنان تحصیل کرده ساکن در شهر یاسوج است. داده ها حاصل پیمایشی است که در زمستان ۱۴۰۱ در میان ۵۰۰ خانوار نمونه ی شهر یاسوج صورت گرفته است. روش نمونه گیری روش خوشه ای چندمرحله ای است. نتایج نشان داد که ۴۴ درصد از زنان در مقابل ۴۰ درصد زنان تحصیل کرده اظهار داشته اند که علاوه بر فرزندانی که در زمان تحقیق داشته اند، تمایل به داشتن فرزند دیگر دارند. از میان زنان تحصیل کرده که تمایل به فرزند آوری داشتند، ۶۲ درصد آن ها ۱ فرزند دیگر و تنها۳ درصد از آن ها ۳ فرزند دیگر و بیشتر می خواهند. نسبت های متناظر برای زنان به ترتیب۴/۶۶ درصد و۸/۱درصد می باشد. نتایج تحلیل دومتغیره نشان داد که رابطه ی معنی داری بین پایگاه اقتصادی - اجتماعی، استفاده از وسایل ارتباط جمعی، استقلال زنان، سن ازدواج و شمار فرزندان در قید حیات و تمایلات فرزند آوری زنان وجود دارد. نتایج تحلیل چند متغیره بیانگر این واقعیت است که مشخصه های اقتصادی - اجتماعی به تنهایی نمی توانند نقش تعیین کننده ای در پیش بینی احتمال تمایل داشتن به فرزند آوری داشته باشند. درواقع ترکیبی از مشخصه های اقتصادی _ اجتماعی، فرهنگی و جمعیتی تبیین بهتری از تمایلات فرزند آوری زنان تحصیل کرده به دست می دهد (۵۹/۹درصد در مقابل۴/۶۷درصد).

کلیدواژه ها:

تمایلات فرزند آوری ، مذهب ، استقلال زنان ، فرزندان در قید حیات ، تحصیل کرده