مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و زوج درمانی هیجان مدار بر بهبود الگوهای ارتباطی و رضایتمندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و زوج درمانی هیجان مدار بر بهبود الگوهای ارتباطی و رضایتمندی زناشویی زوجین متقاضی طلاق است . پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری شامل زوجین در آستانه ی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی شهر سیرجان بودند. از میان زوجین در آستانه ی طلاق، ۴۵ نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده و در سه گروه ۱۵ نفره یعنی دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به تصادف جایگزین شدند.روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق به صورت میدانی و کتابخانه ای است . ابزارهای گردآوری داده ها، پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) ،پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ (۱۹۸۸) ؛ پروتکل طرحواره درمانی (۱۰ جلسه ) و پروتکل زوج درمانی هیجان مدار(۸ جلسه ) بودند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها و بررسی فرضیه تحقیق از طریق نرمافزار آماری Spss۲۶ از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره همراه با آزمون تعقیبی استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون فرضیه تحقیق نشان داد که رویکردهای اسکیماتراپی ( طرحواره درمانی ) و )EFTزوج درمانی هیجان مدار) هر دو بر بهبود الگوهای ارتباطی زوجین و رضایتمندی زناشویی آنها اثر گذارند و رویکرد طرحواره درمانی در بهبود الگوهای ارتباطی زوجین و رضایتمندی زناشویی از رویکرد زوج درمانی هیجان مدار اثر گذارتر است .

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، زوج درمانی هیجان مدار ، الگوهای ارتباطی زوجین ، رضایتمندی زناشویی ، طلاق