رابطه شخصیت روان رنجوری با افکار خودکشی در دانشجویان

افکار خودکشی جزو مهم ترین مرحله در فرایند خودکشی است که می تواند اقدام به خودکشی را پیش بینی کند. لذا هدف کلی این پژوهش، بررسی رابطه شخصیت روان رنجوری با افکار خودکشی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بود. جامعه این پژوهش را کلیه دانشجویان شهر تبریز تشکیل می دهند. ۲۵۰ نفر از دانشجویان به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی بود. به این صورت که هر یک از دانشگاه های سراسری، پیام نور و آزاد اسلامی شهر تبریز به عنوان یک طبقه در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افکار خودکشی بک (BSSI) و فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی نئو (NEO-FFI) استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگوروف-اسمیرنوف و برای بررسی رابطه بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. محاسبات در نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ انجام شد. نتایج نشان داد که بین شخصیت روان رنجوری با افکار خودکشی در دانشجویان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

شخصیت روان رنجوری ، افکار خودکشی ، دانشجویان