عملکرد جذب دی اکسید کربن در محلول پی زایلیلن دی آمین: اندازه‎گیری آزمایشگاهی و مدل‎سازی با استفاده از تئوری پاسخ سطح

در این مقاله امکان استفاده از پی زایلیلن دی آمین به‎عنوان یک ماده آمینی جدید جهت جذب گاز دی اکسید کربن مورد بررسی قرار می‎گیرد. دیتاهای آزمایشگاهی حلالیت دی اکسید کربن در بازه فشاری ۸ الی KPa ۵۰۰، دماهای ۳۱۳ الی k ۳۵۳ و غلظت‎های ۲ الی mol/L ۵ از محلول پی زایلیلن دی آمین اندازه‎گیری گردید. تئوری پاسخ سطح جهت مدل‎سازی اطلاعات حلالیت مورد استفاده قرار گرفته و نتایج بیانگر دقت بالای مدل ساخته شده است (۹۷۰۸/۰ =R۲). نمودارهای سه‎بعدی خروجی از مدل بیانگر آن بود که ظرفیت جذب دی اکسید کربن با افزایش دما و غلظت کاهش یافته اما با افزایش فشار، افزایش می‎یابد. تاثیرات هم‎زمان دما و فشار بر میزان جذب نشان می‎دهد که در فشارهای پایین افزایش دما تاثیر کمتری داشته ولی در فشارهای بالاتر این تاثیر محسوس‎تر است. جهت بررسی توانایی پی زایلیلن دی آمین  در جذب دی اکسید کربن، این محلول با متیل دی اتانول آمین مقایسه گردید. نتایج نشان داد که پی زایلیلن دی آمین در دو غلظت اندازه‎گیری شده ۴۵% میزان جذب بالاتر، ۴۴% سرعت جذب بیشتر، ۵۰% میزان جذب خالص دوره‎ای بیشتر و در حدود ۳۵% مقاومت بالاتری را در برابر اکسیژن دارا است.

کلیدواژه ها:

پی زایلیلن دی آمین ، حلالیت دی اکسید کربن ، سرعت جذب ، ظرفیت خالص دوره‎ای ، تئوری پاسخ سطح