بررسی تاثیر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر بهزیستی روانشناختی و شادکامی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور

مقدمه: تالاسمی یک بیماری مزمن است که چالش های جدی بالینی و روانی را به همراه دارد. ممکن است بر وضعیت روانی والدین کودکان مبتلا به تالاسمی تاثیر بگذارد. با توجه به اینکه مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور مسئولیت مراقبت زیادی دارند، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی و بهزیستی روانشناختی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد.  روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و پیگیری است. جامعه آماری پژوهش، مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص استان کرمان در سال ۱۴۰۰ بودند که نمونه ها به صورت داوطلبانه و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس که شامل ۳۰ نفر در هر گروه بود، انتخاب شدند. مداخله برای گروه آزمایش انجام شد. گروه کنترل مراقبت های معمول را دریافت می کنند. پس از پایان آموزش، پس آزمون به طور جداگانه از دو گروه به فاصله یک روز گرفته شد و یک ماه بعد مجددا گروه کنترل و مداخله مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها بهزیستی روانی راف و شادی آکسفورد بود.  یافته ها: بهزیستی روان شناختی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور در دو گروه قبل از مداخله تفاوت معنی داری نداشت. بعد از مداخله، در گروه مداخله تفاوت معناداری داشت. (۰۵/۰>p) تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور) به دنبال داشت (۰۵/۰>p) و این تاثیر تا یک ماه پس از مداخله حفظ شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی و بهزیستی روان شناختی مادران کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور موثر است.

کلیدواژه ها:

Thalassemia major ، Happiness ، Psychological well-being ، Acceptance ، commitment-based therapy ، تالاسمی ماژور ، شادکامی ، بهزیستی روانشناختی ، پذیرش ، درمان مبتنی بر تعهد