اثربخشی روش تدریس نمایشی در یادگیری نشانه های فارسی دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی

معلمان موفق نه تنها ارائه دهندگان فرهمند (کاریزما) و متقاعدگر نیستند بلکه آنان، شاگردان خود را به تکالیف ساده شناختی و اجتماعی وارد کرده و به آنان نحوه استفاده موثر از آن ها را یاد می دهند (مارشا و امیلی، ۱۹۹۴، ترجمه بهرنگی۱۳۸۴). الگوی ایفای نقش یکی از الگوهای خانواده اجتماعی می باشد. این الگو را می توان برای تجسم عینی موضوعات و درس هایی که برای نمایشنامه مناسب هستند، به کار گرفت. در این روش فرد یا افرادی از شاگردان موضوعی را به صورت نمایشنامه اجرا می کند. (شعبانی، ۱۳۸۳). در نظام آموزش و پرورش هر کشور به دنبال شناسایی عوامل موثر بر فرآیند یادگیری، یاددهی و به تبع آن عملکرد و پیشرفت تحصیلی فراگیران است و برای رشد و تعالی اهداف مورد نظر و راهکارهای رسیدن به آن ها گام برمی دارد. فرآیند تحصیل توانمندی های شناختی، عاطفی- حرکتی به گونه ای تدبیر می شود که فراگیران بتوانند متناسب با ظرفیت های خویش حرکت روبه رشد داشته باشند تا در این رهگذر، بسط پاره ای از استعدادها محقق گردد و زمینه رشد و شکوفایی تدریجی سایر توانمندی ها محقق گردد (شپرد ، ۲۰۰۰). مبتنی براستباط به عمل آمده می توان عنوان نمود که ارزشیابی عملکرد تحصیلی فراگیران، در یک فرآیند خطی و موازی بازخوردهایی را برای ایشان مهیا می کند به نوعی که این عمل (بازخوردها) در نمود نمایش، فرصت یادگیری فعال و معنادار را فراهم می کند؛ چون که بخش فیزیکی، روانی و هیجانی فرد را درگیرمی کند (وریور ، ۱۹۹۴). این تاثیرات در یک چرخه ارتباطی، حلقه هایی از خود ارزشمندی و عملکرد مطلوب و یا خود تحقیری یا عملکرد نامطلوب را به وجود می آورد (وادل ، ۲۰۰۴).

کلیدواژه ها:

تدریس نمایشی ، نشانه های فارسی ، دانش آموز ، مدرسه.