مدیریت آب در توسعه کشاورزی

کشاورزی پایدار الگویی از توسعه است که از زمین، آب، منابع ژنتیکی گیاهی و جانوری حفاظت نموده، از لحاظ محیط زیستی بدون تخریب، از نظر فنی مناسب و بجا، از نظر اقتصادی معقول و معتبر و از نظر اجتماعی مقبول باشد. مدیریت تلفیقی منابع آب مبتنی است بر تلقی آب به عنوان جزء لاینفک زیست بوم، منابع طبیعی و تلقی آب به عنوان خیر اجتماعی و اقتصادی که کمیت و کیفیت آن نحوه استفادهاش را تعیین نموده و فرایندی است که هماهنگی مدیریت و توسعه آب، اراضی و منابع مرتبط با آنها را به گونه ای ارتقاء می دهد تا پایداری زیست بوم وجه المصالحه قرار نگرفته و نتایج منتهی به بیشترین رفاه توامان اقتصادی و اجتماعی گردد. هدف اصلی این پژوهش مدیریت آب در توسعه کشاورزی می باشد. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و اسنادی می باشد. مطالب برگرفته شده از کتب مختلف است اعم از کتب، مقالات نمایه شده در کنفرانس ها و نشریات مختلف داخلی و خارجی می باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است حجم آب های شیرین قابل استفاده توسط انسان بسیار محدود است. میزان بارندگی سالانه ایران بسیار کمتر از میانگین بارندگی جهانی است. پراکندگی بارش در همه جای ایران یکسان نیست و گاهی بارندگی ها در زمان نامناسب برای کشاورزی اتفاق می افتد. و برای بهره برداری صحیح از منابع آب، باید ابتدا منابع را خوب شناخته و بر روی آنها برنامه ریزی دقیق انجام داد.

کلیدواژه ها:

مدیریت آب ، آب کشاورزی ، مدیریت منابع آب کشاورزی