بررسی آلودگی صوتی در کارگاه های تراشکاری و صافکاری شهر قم و مقایسه آن با استاندارد صدای کشوری

مقدمه و هدف: آلودگی صوتی یک مساله مهم بهداشتی در بیشتر صنایع به ویژه صنایع کوچک داخل شهری است. در این ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسی آلودگی صوتی در کارگاه های تراشکاری و صافکاری شهر قم و مقایسه آن با استاندارد صدای کشور انجام شد. روش کار: در پژوهش توصیفی– مقطعی حاضر، سنجش صدا به روش اندازه گیری موضعی به منظور ارزیابی مواجهه کارگران با دوزیمتر صدا (مدل CEL-۳۲۰ ) در ۲۰ کارگاه تراشکاری و ۲۰ کارگاه صافکاری انجام شد. سپس، تراز معادل صوتی برای یک شیفت کاری محاسبه گشت و با استاندارد کشوری مقایسه گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند که میانگین تراز صوت معادل در کارگاه های تراشکاری و صافکاری به ترتیب ۹۳/۱ و ۴/ ۱۰۰ دسی بل است که در مقایسه با استاندارد صدای کشوری غیرمجاز می باشد. در خارج از کارگاه ها نیز آلودگی صوتی فراتر از استاندارد منطقه مربوطه بود. باید خاطرنشان ساخت که به لحاظ وضعیت معاینه شنوایی کارگران، در مورد ۱۱/ ۸۶ درصد از آن ها شنوایی سنجی انجام نمی شد. همچنین در ۸۳ درصد از کارگاه ها بازرسی بهداشتی صورت نمی گرفت. این درحالی است که ۶۴ درصد از کارگاه ها بهسازی نشده بودند و میزان مشارکت صاحبان کارگاه ها در بهسازی ۵۳ درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به آلودگی صوتی کارگاه ها و اثرات آن بر کارگران و عموم مردم، روش های کنترل صوت نظیر تهیه وسایل حفاظت فردی، کاهش زمان کار، انتخاب صحیح دستگاه ها و نصب کاهش دهنده صدا و در ارتباط با آلودگی صوتی شهر، مکان یابی صحیح کارگاه ها و سازمان دهی صنایع با سر و صدای زیاد پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

Noise pollution ، Noise level ، Qom ، Small shops ، آلودگی صوتی ، شدت صوت ، شهر قم ، کارگا ههای کوچک