بررسی استحکام رشته نخ های لانگ لاین بکار گرفته شده در ناحیه شمال غربی خلیج فارس

چکیده این تحقیق با هدف بررسی استحکام نخ های صید لانگ لاین قبل و بعد از استفاده در عملیات صیادی در منطقه خلیج فارس انجام شد. از هر نخ نو و کارکرده طناب اصلی و فرعی، ۱۰ نخ انتخاب و جهت بررسی به آزمایشگاه انتقال داده شد. جهت اطمینان از یکسان بودن مواد تشکیل دهنده نخ ها، با استفاده از دستگاه FTIR جنس نخ ها تشخیص داده شد و نخ های مورد آزمایش به صورت نخ های بدون گره و در حالت خشک جهت بررسی استحکام در دستگاه اینسترون قرار داده شد. نتایج مقادیر استحکام در مقابل پارگی برای نمونه های نخ نو و کارکرده در طناب اصلی به ترتیب ۸۴/۸±۷۴/۳۱۸ و ۷/۶±۳۱/۲۹۵ و برای نمونه های نخ نو و کارکرده در طناب فرعی به ترتیب ۸۳/۳۰±۶۵/۳۰۹ و ۳/۱۳± ۱/۳۰۱ به دست آمد. نتایج نشان داد میانگین استحکام نخ های نو در طناب اصلی و طناب فرعی از میانگین استحکام نخ های کارکرده طناب اصلی و طناب فرعی بیش تر است و بین میانگین استحکام در مقابل پارگی نمونه های نخ نو و کارکرده در هر دو طناب اصلی و فرعی اختلاف معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰P<). همچنین بررسی استحکام تک تک نمونه های نخ در دستگاه اینسترون نشان دهنده این نکته است که نخ های کارکرده علاوه بر کاهش استحکام آن ها، از انعطاف و نرمی کمتری برخوردارند که احتمالا به دلیل تاثیر محیط دریایی و اثرات فشار وارده بر طناب ها می باشد. به عبارت دیگر، نخ های کارکرده بعد از مدتی علاوه بر کاهش استحکام آن ها، حالت خشک تری به خود می گیرند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: نخ لانگ لاین ، استحکام در مقابل پارگی ، FTIR ، اینسترون ، خلیج فارس