بررسی ویژگی های سبک شناسانه نسخه خطی«معراج العاشقین» سید احمد خواجگی کاسانی

مولانا معراج العاشقین یکی از نسخ مهم عرفانی سید احمد خواجگی کاسانی، عارف قرن دهم هجری است. مسائل عرفانی مطرح شده در آثار وی، آن هم به سبک زبانی و بیانی خاص، اهمیت بررسی رساله های وی را در شناخت بهتر طریقه نقشبندیه دوچندان می کند. در این مقاله کوشش شده است تا پس از تصحیح نسخه معراج العاشقین، بر اساس نسخه اساس ۱۰۵۶۰ مجلس، ویژگی های سبکی آن به صورت سبک شناسی لایه ای در چهار سطح آوایی، زبانی، بلاغی و محتوایی به شیوه توصیفی تحلیلی بررسی شوند.در معراج العاشقین برخی از ویژگی های سبکی به ویژه در سطح زبانی برجستگی بیشتری دارد؛ مثلا کاربرد برخی واژگان محلی، استفاده از «مر» بیش از مفعول به شیوه سبک خراسانی، استفاده از جملات عربی در کنار جملات فارسی. درلایه بلاغی، تکرار و تشبیه  اضافی برای بیان اندیشه ها و مفاهیم انتزاعی عرفانی کاربرد بیشتری دارند. همچنین در لایه محتوایی، مضامینی چون عشق، هدف خلقت از آفرینش و فنای فی الله مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

نظریه احمدخواجگی کاسانی ، معراج العاشقین ، سبک شناسی ، سطح آوایی ، زبانی ، بلاغی و محتوایی یونگ