پلیمرهای رسانا و کاربرد آنها در مهندسی بافت

یکی از مهترین چال شهای مهندسی بافت، ساخت داربست های سلولی است که بتواند خواص فیزیکی و شیمیایی ماتریکس خارج سلولی را تقلید کند. در مهندسی بافت هایی مانند عصب، قلب، ماهیچه و استخوان، که به لحاظ الکتریکی فعال هستند، انتقال سیگنال الکتریکی می تواند در رشد و تمایز سلولها روی داربست، بسیار موثر باشد. بنابراین ساخت داربست هایی که رسانای الکتریکی هستند در این حوزه مورد نیاز است. پلیمرهای رسانا یا فلزات سنتزی می توانند کاندیدای مطلوبی برای ساخت داربست های رسانا باشند. این پلیمرها علاوه بر خاصیت هدایت الکتریکی مشابه با فلزات، از مزایای پلیمرها نیز بهره برده اند. سنتز آسان، ارزان بودن، قابلیت تنظیم میزان رسانایی، قابلیت عامل دار شدن، توانایی به دام انداختن و رهایش مولکولها و زیست سازگاری از جمله ویژگی های مطلوب این پلیمرها است که امروزه توجه پژوهشگران این حوزه را به خود جلب کرده است. ساختارهای نانوی این پلیمری رسانا که خواص تقویت شده ای نسبت به فیلم های پلیمری نشان می دهد، داربست هایی با شباهت بیشتر به ماتریکس خارج سلولی ایجاد می کند. در این مقاله پس از معرفی اجمالی پلیمرهای رسانا، ویژگی ها، روش سنتز و نقاط ضعف آنها، کاربرد این پلیمرها به صورت نانوالیاف در حوزه مهندسی بافت مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

پلیمر رسانا ، مهندسی بافت ، نانوالیاف