عوامل اجتماعی پیش بینی کنندهی احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی در سالمندان شهراصفهان

مقدمه: بسیاری از سالمندان دوران پیری را بهعنوان دوران تنهایی توصیف کرده اند. احساس تنهایی با مشکلات اجتماعی (عزت نفس پایین،تعامل اجتماعی ضعیف)، سلامت روانی (اضطراب، افسردگی و اختلال خواب) و سلامت جسمانی (عملکرد سیستم ایمنی) همراه است. ازاین رو، شناسایی عوامل موثر بر این تفکر، امری ضروری در جهت پیشگیری از این احساس می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسیعوامل اجتماعی پیش بینی کننده احساس تنهایی در سالمندان شهر اصفهان است .مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۲۰۰ سالمند مراجعهکننده به مراکز خدمات جامع سلامت مشارکت کردند. اطلاعات مربوط به سن،جنس، تاهل، تحصیلات، محل سکونت، شغل، درامد، سلامت اجتماعی (پرسشنامه Keyes ) سالمندان به عنوان متغیرهای مستقل ثبت شد.احساس تنهایی با پرسشنامه Social and emotional loneliness scale for adults (SELSA) به عنوان متغیر وابسته بررسی شد.از آزمون رگرسیون خطی جهت تعیین سهم هر یک از متغیرها در پیش بینی احساس تنهایی استفاده شد .یافته ها: از بین موارد بررسی شده، عوامل پیش بینی کننده احساس تنهایی در سالمندان شامل بدون همسر بودن، ضریب رگرسیونی تعدیلشده = ۸۸ / ۱۲ ، مقدار p=۰/۰۰۱، درآمد کم ضریب رگرسیونی تعدیل شده = ۹۰ / ۲ ، مقدار p=۰.۰۳۶و سلامت اجتماعی کم در بعدانسجام ضریب رگرسیونی تعدیل شده = ۵۹ / ۱ مقدار p=۰/۰۰۱ بود. سن، جنس، تحصیلات، محل سکونت، شغل نقش پیش بینی کنندهنداشتند .نتیجه گیری: با توجه به اینکه سالمندان بدون همسر، با درامد کم و سلامت اجتماعی ضعیف تر، بیشتر احساس تنهایی میکردند، توجه بهیک منبع درآمد مناسب در سالمندان و طراحی مداخلاتی در راستای ارتقای سلامت اجتماعی به خصوص در سالمندان بدون همسر لازماست

کلیدواژه ها:

سالمند ، تنهایی ، سلامت اجتماعی .