بررسی مقایسه ای شاخص های سلامت باروری در سالمندان نیازمند مراقبت در بیمارستان وخانه سالمندان در کاشان در سال ۱۴۰۰

مقدمه: افزایش امید به زندگی، پیرشدن جمعیت، افزایش تعداد سالمندان در کنار کاهش شاخص های باروری برخی از مهم ترین چالش هایسلامت عمومی در قرن اخیر را ایجاد کرده است. نیاز به مراقبت از سالمندان پرشمار توسط میانسالان و جوانان کم شماری که نیرویفعالیت و کار جوامع به حساب می آیند یکی از این چالش های مهم است. در این مطالعه برخی از شاخص های سلامت باوری در سالمنداننیازمند مراقبت در بیمارستان با خانه سالمندان مقایسه شد .روش کار: در این پژوهش که به روش توصیفی انجام شد ۵۰ سالمند که در خانه سالمندان برکت تحت مراقبت بودند به روش سرشماریو ۵۰ سالمند بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان که تحت مراقبت در منازل قرار داشتند، به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارمورد استفاده پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود. پرسشنامه مشتمل بر سه بخش مربوط به مشخصات دموگرافیک (جنس، سن، تحصیلات،شغل و ...)، سلامت عمومی و سلامت باروری (وضعیت تاهل، حیات همسر، تعداد فرزندان، نازایی و ...) بود. روش گردآوری دادهها شاملمصاحبه و تکمیل پرسشنامه ها به صورت خود گزارشی بود. هنگام تکمیل پرسشنامه درصورتیکه فرد در فهم سوالات مشکل داشت توسطمحققین توضیح لازم داده شد. روایی و پایایی پرسشنامه مذکور به روش اعتبار محتوی و تست ری تست با آلفای ۰.۸ تایید شد. پس ازورود اطلاعات به نرمافزار آماری spss اطلاعات تجزیه و تحلیل شد .یافته ها: در این مطالعه در مجموع ۱۰۰ نفر سالمند ۹۲ - ۶۰ ساله شرکت کردند که ۵۰ نفر خانم و ۵۰ نفر آقا بودند. ۵۰ درصد از آنانجهت مراقبت به خانه سالمندان سپرده شده بودند و بقیه در بیمارستان شهید بهشتی بستری و در حال درمان و مراقبت بودند. نتایج مطالعهنشان داد که شاخص های دموگرافیک از قبیل سن، تحصیلات، شغل، درآمد و ... در دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت ( p>۰.۰۵ .)درحالیکه برخی شاخص های سلامت باوری از قبیل تعداد فرزندان، وجود همسر، سابقه نازایی و... در دو گروه تفاوت معنی دار داشت( p<۰.۰۵ ). نتایج نشان داد که ۴۰ درصد افراد ساکن در خانهی سالمندان بدون فرزند و ۳۰ درصد دارای ۵ فرزند یا بیشتر بودند درحالیکه ۵ درصد از بیماران بستری در بیمارستان بدون فرزند بودند و ۶۰ درصد دارای ۵ یا بیشتر فرزند بودند. ۱۰۰ درصد افراد تحت مراقبتدر خانه سالمندان بدون همسر ( ۴۵ درصد ازدواج نکرده، ۵۵ درصد بیوه یا مطلقه) بودند درحالیکه سالمندان بستری در بیمارستان تنها۲.۵ درصد ازدواج نکرده و ۲۲.۵ درصد بیوه یا مطلقه بودند. ابتلا به بیماری در سالمندان دو گروه تفاوت چندانی نداشت. ۹۵ درصد ازفرزندان گروه بستری در بیمارستان قلبا حاضر به سپردن والدین به خانه سالمندان نبودند مگر اینکه به خاطر ناتوانی در مراقبت( ۱۸.۴درصد)، عدم همراهی خانواده در مراقبت ۱۳.۲ درصد و یا عدم تمکن مالی در تامین احتیاجات ۲.۶ مجبور شوند .نتیجه گیری نهایی: بر اساس نتایج این مطالعه، توجه به بهبود شاخص های سلامت باروری از قبیل ازدواج در سنین مناسب و فرزند آوریو افزایش تعداد فرزندان خانواده برای افزایش توان مالی و فیزیکی برای مراقبت از سالمندان در منزل نقش بسزایی در سلامت آینده جامعهو نیاز کمتر به خانه سالمندان خواهد داشت. نیاز فوری به برنامه ریزی های متعدد در این زمینه وجود دارد .

کلیدواژه ها:

سالمند ، سلامت باروری ، خانه سالمندان