سیمای زایمان در سیما
محل انتشار: دومین کنگره سلامت زنان و خانواده
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 66
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WFHNC02_126
تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1402
چکیده مقاله:
تاثیر رسانه بر زندگی مردم غیر قابل انکار است. تصوبری که رسانه مخصوصا تلویزیون از وقایع مختلفنشان می دهد. می تواند تصویر ذهنی مردم را بسازد. در راستای سیاستهای جمعیتی و ترویج زایمانطبیعی, باید تصویر درستی از آن در رسانه ارائه شود. در غیراینصورت آموزشهای بهداشتی برایترویج زایمان طبیعی بی نتیجه می ماند. در این مقاله به تاثیر فیلمها و سریالهای ایرانی در تصویرذهنی بانوان ایرانی، از زایمان پرداخته می شود. این تحقیق کیفی با شیوه تحلیل محتوای متعارفدر فضای مجازی تلگرام و مصاحبه فردی و گروهی با ۲۰ نفر از خانمها با سن و تحصیلات متفاوت،صورت گرفته است. کلیشه وحشت طبقه اصلی این تحقیق بود طبقات فرعی عبارت بودند از فرایندیناگهانی، احساس نامنی و احساس تحقیر زن، تمامی شرکت کنندگان ابراز کردند سیمای زایمانطبیعی در تلویزیون، تصویری کلیشه ای و غیر وافعی از درد و وحشتی سهمگین است. تقریبا درتمام فیلمهای ایرانی، زایمان در مکانی ناامن، زمانی نابهنگام و فضایی وهم آلود انجام می شود کهخیلی وقتها منجر به مرگ مادر و آغاز تراژدی داستان می شود. در فیلمها و سریالهای ایرانی، زایمانطبیعی یک عذاب دردناک، مصیبتی وحشتناک و رنجی خطرناک است که بی موقع و ناگهانی دربیابان یا خیابان، اتفاق می افتد. این درد شدید و جانکاه، با اضطراب ترس، گریه و ناله و داد و فریادهمراه است و در نهایت با یک جیغ بنفش خاتمه می یابد. اما این اجبار پرعارضه. اعلب به فوت مادریا نوزاد منتهی می شود. این تصاویر تلویزیونی، در بیننده احساس بی پناهی بی احترامی، بی آبروبیو تحقیر به زن حین زایمان را القا کرده است و در برخی از مادران باعث سوق دادن آنها به سزارینانتخابی شده است.بحث: درد زایمان طبیعی گرچه سخت و شدید است. اما فرایندی فیزیولوژیک و قابل تحمل است.برای افزایش تحمل باید تصوبر و تفسیر ذهنی مادر و اطرافیان اصلاح شود. بنابراین بهتر استدر فیلمها و سریالها، با نگاهی واقع گرایانه زایمان طبیعی را یک فرایند قابل پیش بینی و اتفاقیخوشایند و مورد انتظار و انتخابی کم عارضه. در مکانی امن، مثل خانه با زایشگاه نشان دهند که مادرو اطرافیان به دلیل آگاهی از اتفاقات بعدی, بدون اضطراب. با آرامش و اشتیاق، منتظر تولد یک نوزادسالم و تداوم خوشبختی خانواده هستند.نتیجه گیری: تصاویر تلویزیونی باید احساس داشتن تکیه گاه، احترام و تکریم به زن، حین زایمانرا القا کنند و منجر به ترغعیب مادران به زایمان طبیعی شوند. نظارت وزارت بهداشت بر سیماو سینماو ارایه مشاوره توسط ماما و متخصصین سلامت باروری در جهت ساختن چنین فیلمهایی ضروری است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم نکولعل تک
پزشک و دکتری تخصصی سامت باروری،استادیار،گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران،تهران، ایران