مدیریت طرح های شهر هوشمند با رویکرد توسعه پایدار

رشد روز افزون جمعیت و تمرکز آنها در شهرها آثار مخرب و اغلب فاجعه آمیزی را بر زیستگاه های طبیعی و زندگی بشر می گذارد و شهرها را در معرض بحران های ناگوار از جمله تخریب محیط زیست، نزول زیربناهای موجود، فقدان دسترسی به زمین سرپناه، آلودگی های زیست محیطی، خطر کمبود و اتمام منابع طبیعی و در نهایت اتلاف سرمایه های طبیعی و انسانی قرار می دهد. از همین رو لازم است در شیوه سنتی مدیریت شهرها تجدید نظر نمود و شیوه های جدید مبتنی بر مدیریت واحد شهری بصورت هوشمند را جایگزین نمود. شهر هوشمند پایدار، شهری پایدار، زیست پذیر، کارآمد و مبتنی بر فناوری است. در این رویکرد بر نسل جدیدی از فناوری اطلاعات و ارتباطات همانند اینترنت اشیا، محاسبات ابری، ترکیب داده های بزرگ و اطلاعات جغرافیایی تمرکز می شود. از این فناوری ها برای تسریع برنامه ریزی، ساخت وساز، مدیریت و خدمات هوشمند شهرها را شامل می شود. در نتیجه می توان گفت به صورت خلاصه می توان گفت مفهوم مدرن«شهر پایدار» در عصر تحول دیجیتال و انقلاب صنعتی چهارم کارایی لازم را ندارد. جامعه نسل پنج به قرائت جدیدی از مدیریت شهری نیاز دارد که هم از جنبش مدرن پایداری پشتیبانی کند و هم با تحولات دیجیتال همگام باشد. این زمینه پیدایش مفهوم «شهر هوشمند پایدار» را پدید آورده است. شهر هوشمند پایدار، شهری است که سرمایه گذاری ها در سرمایه های انسانی و اجتماعی و زیرساختارهای نوین و قدیمی در آن منجر به رشد اقتصادی پایدار، کیفیت بالای زندگی و مدیریت عاقلانه منابع طبیعی از طریق حکمروایی مشارکتی شود. این شهر نیازهای نسل حاضر را بدون کاستن از توانایی آیندگان در تامین نیازهای خود و عدم ا ستفاده از محیط زیست فراتر از محدودیت آن در سطح محلی با استفاده از فناوری اطلاعات وارتباطات تامین می کند.

کلیدواژه ها:

خدمات هوشمند ، رشد هوشمند ، توسعه پایدار