تحلیل نمادشناسانه ی نقشمایه های پارچه های دوره ساسانی

با تاسیس سلسله ی ساسانی در سال ۲۲۴ میلادی، فرهنگ و تمدن ایرانی جان دوبارهای گرفت و زمینه ای فراهم شد تا هنرهای مختلف از جمله پارچه بافی و طراحی نقوش پارچه رشد و توسعه پیدا کنند. پارچه ها و نقوش نقشبسته بر روی آنها، تاریخچه ی یک تمدن است. این هنر منعکس کننده ی نقاط مبهم زمانه ی خود است. در این مجال سعی شده است تا با تحلیل نقوش و اشکال موجود بر روی پارچه های فاخر دوره ی ساسانی، پرده از رازهای مبهم آن برداشته شود. این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و به شیوه ی کتابخانه ای جمع آوری و تنظیم شده است، سعی دارد تا با مطالعه موردی نقشمایه های بهکار رفته در پارچه های ایرانی در دوره ساسانی، به معنای نمادین آنها دست یابد. در نهایت، با توجه به تحلیلهای صورت گرفته، مشخص شد که نمادها و نشانه های موجود در آثار هنری ساسانیان، که در طراحی نقشمایه های بهکار رفته در منسوجات و پارچه های آن متجلی شدهاند، تداعیکنندهی معنا و مفهوم مشابهی هستند که تحلیل نمادشناسانه و دستهبندی آنها در قالب؛ نقوش حیوانی، گیاهی و انسانی میتواند موید این نکته باشد که در تولید این آثار، علاوه بر جنبه های تزئینی، بیانگر فرهنگ، هنر، آداب و رسوم، مذهب و حتی وضعیت و جایگاه اجتماعی مردم در این دوره است.

کلیدواژه ها:

پارچه بافی ، نماد ، نقشمایه ، پارچه ، دوره ساسانی.