بررسی نماد صحنه های شکار حیوانات اساطیری برروی پارچه به صورت تطبیقی در دوره های ایلخانی و صفوی

شکار یکی از قدیمی ترین فعالیتهاییست که بشر در طول زندگیش انجام میداد و صحنه های شکار یکی از جذابترین صحنه هاییست که به وجود می آید. این نقوش بصورت نمادین حاوی پیام های رمزی می باشد که در هنرهای گوناگون به طرق مختلفی مورد انعکاس می یابد. پارچه بافی یکی از جمله هنرهایی است که موضوع شکار را در خود گنجانده و در ادوار تاریخی اسلامی به درجه ی رفیع هنری ارتقاء یافته است. صحنه های شکاری که بر روی پارچه ها نقش بسته اند به صورت رمزگونه بوده و نقشمایه هایی که در صحنه های شکار قرار گرفته اند نمادینی می باشند. اهداف این تحقیق بررسی نماد نقش شکار حیوانات اساطیری و سیر تحول نقوش در دوره های ایلخانی و صفوی می باشد. همچنین به بررسی تاثیر اسلوب هنر چین و بازنمایی نقش دوران گذشته می پردازد. روش بکار رفته در این پژوهش تاریخی-تحلیلی و تطبیقی است که از طریق جمع آوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای صورت گرفته است. نمونه های پارچه با مضمون شکار حیوانات اساطیری که ۶ عدد می باشد و در مورد هریک از این داده های موجود به طور کامل با جداول تهیه شده بررسی می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نقوش اساطیری در دوره ایلخانیان برگرفته از نقوش چینی می باشند و از کتب شعر و داستانهای کهن و نقاشیهای مینیاتور الهام گرفته است. در دوره صفوی نقوش انسانگرا و صحنه ها الهام گرفته از طبیعت و به صورت واقعگرایی ترسیم شده اند. نقوش حیوانات اساطیری در این دوره به بازنمایی نقوش دوران ساسانی برمی گردد و به طور واقعی ترسیم می شوند. همچنین از بهترین نقوش در هر دو دوره صحنه ی جدال انسان یا حیوانی اسطوره ایست که نمادی از نفسانیت خیر و شر را به نمایش می گذارد.

کلیدواژه ها:

نماد ، صحنه های شکار ، پارچه ، دوره ایلخانی ، دوره صفوی.