نقش میانجی شایستگی اجتماعی در تاثیر سرمایه اجتماعی بر تاب آوری کارکنان دولت

زمینه و هدف: این تحقیق به بررسی نقش میانجی شایستگی اجتماعی در تاثیر سرمایه اجتماعی بر تاب آوری کارکنان ادارات آموزش پرورش شهر رشت پرداخته است. روش شناسی: ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه می باشد که از طریق طیف لیکرت نمره دهی شده است و پایایی آن از طریق آلفا کرونباخ سنجیده شد. برای سنجش متغیر سرمایه اجتماعی از پرسشنامه ی ناهاپیت (۱۹۹۸) با ۲۸ سوالی، پرسشنامه تاب آوری از کانر و دیویدسون(۲۰۰۳) با ۱۵ سوال و پرسشنامه شایستگی اجتماعی فلنر (۱۹۹۰) با ۱۵ سوال استفاده گردیده است. روش پژوهش حاضر،تحلیل توصیفی داده های پژوهش و تحلیل استنباطی می باشد با استفاده از آزمون های پارامتریک و ناپارامتریک (به وسیله نرم افزار SPSS۲۲‎ و PLS)، مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که نتایج تحقیق نشان داد که متغیر سرمایه اجتماعی بیشترین ضریب اثر کل بر تاب آوری از طریق متغیر شایستگی اجتماعی بوده و متغیر شایستگی اجتماعی در این تاثیرگذاری نقش واسطه را دارد می باشد. نتیجه گیری: همچنین، نتایج تحقیق نشان داد که سرمایه ارتباطی بر تاب آوری پس از متغیر سرمایه اجتماعی بر تاب آوری از طریق شایستگی اجتماعی دارای بیشترین ضریب اثر می باشد.

کلیدواژه ها:

شایستگی اجتماعی ، سرمایه اجتماعی ، تاب آوری کارکنان