بررسی مکان یابی زمین لرزه های محلی به روش غیرخطی و کاربرد آن درتعیین محل زمین لرزه هایی با بزرگی ۰/۴Mn ≥ در ناحیه البرز مرکزی (۲۰۰۶-۲۰۱۰)

روش تعیین محل غیرخطی با بهره گیری از حل احتمالاتی و تشکیل تابع چگالی احتمال آن، پاسخ قابل قبول تر و دقیق تری را در مقایسه با روش های معمول در تعیین محل زمین لرزه ها به دست می دهد. در این تحقیق با اجرای آزمایش های مصنوعی، تاثیر محدودیت های پوشش ایستگاهی بر روش غیرخطی بررسی می شود. همچنین تاثیر افزایش گپ آزیموتی و حذف ایستگاه های نزدیک و تاثیر آن بر تعیین محل زمین لرزه ها شبیه سازی می شود. در ادامه نیز با استفاده از روش غیرخطی، ۱۶ زمین لرزه رخ داده در ناحیه البرز مرکزی تعیین محل می شود و نتایج با تعیین محل زمین لرزه ها به روش خطی شده که ازسوی مرکز لرزه نگاری موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران (IGUT) و پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله (IIEES) که به صورت معمول صورت می گیرد، مقایسه می شود. همچنین مقاطع عمقی زمین لرزه های مکان یابی شده در این تحقیق با نتایج مراکز ذکر شده به منظور بررسی کیفی نتایج، مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

البرز مرکزی ، تابع چگالی احتمال ، تعیین محل ، روش غیرخطی ، گپ آزیموتی