رابطه میان تاب آوری تحصیلی و مشارکت تحصیلی: نقش میانجی گر خودتنظیمی هیجانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان تاب آوری تحصیلی و مشارکت تحصیلی با نقش میانجی گرانه خودتنظیمی هیجانی است. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی است. شرکت کنندگان ۲۲۰ نفر از دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در رشته ریاضی یا تجربی، در پایه های یازدهم و دوازدهم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸- ۱۳۹۷ بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات، از مقیاس های مشارکت تحصیلی ریو و تسنگ (AES)، تاب آوری تحصیلی ساموئلز (ARI)، و خودتنظیمی هیجانی گراس و جان (ERQ) استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر نشان داد که رابطه معنا داری (۰۱/۰P≤) بین تاب آوری تحصیلی با مشارکت تحصیلی، تاب آوری تحصیلی با خودتنظیمی هیجانی، و همچنین مشارکت تحصیلی با خودتنظیمی هیجانی وجود دارد. همچنین تاب آوری تحصیلی (۰۰۱/۰P≤) و خود تنظیمی هیجانی (۰۱/۰P≤)، توانایی پیش بینی متغیر مشارکت تحصیلی را دارند. بدین روی می توان نتیجه گرفت که با افزایش تاب آوری تحصیلی با میانجی گری خود تنظیمی هیجانی، مشارکت تحصیلی نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه های رابطه میان تاب آوری تحصیلی و مشارکت تحصیلی: نقش میانجی گر خودتنظیمی هیجانی:

مشارکت تحصیلی ، تاب آوری تحصیلی ، خودتنظیمی هیجانی ،