تنظیم خانواده و فرزندآوری از نگاه فقه امامیه

سیاست تنظیم خانواده به مجموعه تدابیری اطلاق می شود که با استفاده از روش ها و شیوه های مختلف به خانواده اجازه و امکان می دهد تا تعداد اولادی را که مایلند داشته باشند. سیاست تنظیم خانواده با مفهوم "تحدید موالید" منطبق نیست چرا که ممکن است جهت مثبت (افزایش اولاد در برخی از خانواده ها) یا منفی (کاهش اولاد در برخی دیگر از آنها) داشته باشد و طی آنها برنامه هایی برای حفظ سلامت کودکان و ایجاد تسهیلات برای خانواده ها تنظیم و اجرا شوند. (کلانتری، ۱۳۷۸). در جامعه کنونی یکی از عوامل یا بهتر بگوئیم یکی از مزیت های کشور ها به یکدیگر نیروی انسانی آن کشور است که یکی از عوامل اقتدار کشورها نیز تلقی می شود. در سال های اخیر و با توجه به کاهش رشد جمعیت و رو به سالخوردگی رفتن هرم سنی کشور، رهبر معظم انقلاب تذکرات فراوانی را پیرامون اهمیت فرزندآوری و قبح تحدید نسل بیان فرمودند که این نشان از اهمیت مسئله دارد. لذا با عنایت به قرآن کریم، روایات، فرمایشات علما و از مجموع قواعد عقلی، اصولی و فقهی ناظر بر کنترل موالید چنین استنباط می شود که مطلوبیت تکثیر نسل، یک اصل است.

کلیدواژه ها:

تنظیم خانواده ، کاهش رشد جمعیت ، سالخوردگی.