تاثیر باکتری های محرک رشد و کود شیمیایی بر عملکرد و بازده تولید مالت در ارقام مختلف جو در شرایط دیم
محل انتشار: نشریه زراعت دیم ایران، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 76
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IDAJ-11-2_006
تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1402
چکیده مقاله:
آزمایشی جهت بررسی تاثیر باکتری های محرک رشد و کود شیمیایی بر عملکرد دانه و بازده تولید مالت ارقام مختلف جو در شرایط دیم در سال های زراعی ۹۷-۱۳۹۶ و ۹۸-۱۳۹۷ اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایلام اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی ارقام جو در سه سطح شامل به رخ، گریس و سرارود۱ به عنوان فاکتور اول و تلقیح بذر با سویه باکتری های محرک رشد و کود شیمیایی در ۸ سطح، (۱- شاهد، ۲- کود کامل، ۳- باکتری سودوموناس، ۴- باکتری باسیلوس، ۵- ترکیب دو باکتری سودوموناس و باسیلوس، ۶- باکتری سودوموناس + نصف کود، ۷- باکتری باسیلوس + نصف کود، ۸- ترکیب دو باکتری سودوموناس و باسیلوس + نصف کود) به عنوان فاکتور دوم بودند. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که همه ی صفات مورد بررسی (به جزء بازده تولید مالت) تحت تاثیر اثرات اصلی و برهم کنش سال * رقم * باکتری محرک رشد؛ قرار گرفتند. این در حالی بود که بازده تولید مالت تحت تاثیر اثر متقابل رقم در باکتری محرک رشد قرار گرفت. تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح و عملکرد دانه در تیمار ترکیب باکتری ها + نصف کود در رقم گریس در هر دو سال، بالاترین میانگین را داشتند. همچنین بالاترین بازده تولید مالت (۹۵/۵ درصد) در ترکیب تیماری باکتری ها در رقم به رخ مشاهده شد. بالاترین میزان شاخص کلباچ در تیمار باکتری سودوموناس + نصف کود در هر دو سال در رقم گریس مشاهده شد. بالاترین میزان پروتئین دانه در سال اول در ترکیب تیماری باکتری ها + نصف کود در رقم سراورد (۱۴/۶ درصد) و در سال دوم در تیمار باکتری سودوموناس + نصف کود در رقم سراورد (۱۴/۳ درصد) مشاهده شد؛ بنابراین خصوصیات کمی و کیفی جو مالت در سیستم تلفیقی نسبت به زمانی که به تنهایی استفاده می شوند نتیجه بهتری داشته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابراهیم مرشدی
دانشجوی دکتری، گروه تولیدات گیاهی و مهندسی ژنتیک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، باوی-ملاثانی، ایران
محمد حسین قرینه
گروه تولیدات گیاهی و مهندسی ژنتیک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، باوی-ملاثانی، ایران
احمد کوچک زاده
گروه تولیدات گیاهی و مهندسی ژنتیک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، باوی-ملاثانی، ایران
عبدالمهدی بخشنده
گروه تولیدات گیاهی و مهندسی ژنتیک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، باوی-ملاثانی، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :