بررسی رابطه بین عزت نفس و سازگاری اجتماعی با سلامت روان در سالمندان شهر کرمان

زمینه و هدف: سازگاری اجتماعی که به عنوان یکی از مهم ترین نشانه های سلامت روان مطرح شده با حوزه هایی همچون سلامت عاطفی ، اجتماعی ، آموزشی ، زناشویی و شغلی افراد مرتبط است. سازگاری امری نسبی است وانسان ها با درجات مختلفی به سازگاری دست می یابند. سازگاری و هماهنگی با محیط و هماهنگی با خود و محیط برای هر موجود زنده ضروری است و همه تلاش های روزمره انسان توسط این سازگاری تحت تاثیر قرار می گیرد.عزت نفس به اعتماد به توانایی خود در اندیشیدن اعتماد به حق خود برای موفق بودن ، شاد بودن ، ارزشمند بودن و ابراز نیاز ها و خواسته ها گفته می شود .هدف این پژوهش بررسی رابطه بین عزت نفس و سازگاری اجتماعی با سلامت روان در سالمندان شهر کرمان بوده است.روش بررسی : این پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمام زنان ومردان سالمند (بالای ۶۵ سال) مستمری بگیران بازنشسته تامین اجتماعی شهر کرمان در سال ۱۴۰۲ به تعداد ۱۲۰۰ نفر بود که نمونه این تحقیق شامل ۲۹۱ نفر بود که به شکل تصادفی ساده با استفاده از حجم نمونه مورگان انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها، از پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (SES)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل (BAI) و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. تحلیل داده های به دست آمده با آزمون تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۴ انجام گرفت. یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد که بین عزت نفس و سازگاری اجتماعی همبستگی معناداری با سلامت روان و مولفه های نشانه های جسمانی،علائم اضطراب، اختلال در کنش اجتماعی و علائم افسردگی دارند. به علاوه نتایج نشان داد که متغیرهای عزت نفس و سازگاری اجتماعی قابلیت بالایی در پیش بینی سلامت روان و مولفه های آن دارند بدین ترتیب که افرادی که عزت نفس بالاتری دارند و از سازگاری اجتماعی بیشتری برخوردارند دارای سلامت روان بالاتری نیز می باشند. نتیجه گیری : در تبیین رابطه مستقیم میان عزت نفس و افزایش سازگاری اجتماعی در سالمندان می توان به افزایش شادی ، احساس ارزشمندی همراه با بیان خواسته ها علیرغم بالا بودن سن در این قشر و افزایش مهارت های ارتباطی با سایر افراد اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، سازگاری اجتماعی ، سلامت روان ، سالمندان