اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان شهر دزفول

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان شهر دزفول انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش ابتدا با مراجعه به بیمارستان امام حسن مجتبی (ع) شهر دزفول نمونه آماری پژوهش انتخاب و سپس از بیماران فرم رضایت نامه دریافت شد و ملاحظات اخلاقی در این پژوهش رعایت شد. بعد از مشخص شدن حجم نمونه آماری تعداد ۱۵ نفر از بیماران در گروه کنترل و تعداد ۱۵ نفر در گروه آزمایش قرار گرفت. بعد از این مرحله برای دو گروه پرسشنامه پژوهش توزیع و تکمیل گردید. در مرحله بعد برای گروه آزمایش جلسه های درمان گروه درمانی شناختی-رفتاری در ۶ جلسه برگزار گردید. بعد از اتمام جلسات گروه درمان شناختی- رفتاری، مجددا اطلاعات جمع آوری گردید و در نهایت با استفاده از اطلاعات بدست آمده اقدام به تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه پژوهش شد.یافته ها: با توجه به نتایج پژوهش نشان داده شده است با کنترل پیش آزمون، بین گروه های آزمایش و گواه از لحاظ امید به زندگی تفاوت معنی داری وجود دارد (p<۰/۰۰۱ و ۱۳/۲۴=F). به عبارت دیگر، گروه درمانی شناختی- رفتاری با توجه به میانگین امید به زندگی گروه آزمایش نسبت به میانگین امید به زندگی گروه گواه، موجب افزایش معنادار امید به زندگی در گروه آزمایش شده است.نتیجه گیری: لذا می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی رفتاری به طور معناداری میزان امیدواری را در مبتلایان به سرطان افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، درمان شناختی رفتاری ، سرطان