اندازه گیری بدترین عملکرد واحدهای تصمیم گیری: تلفیق خروجی های نامطلوب و ورودی های غیرقابل کنترل در DEA نادقیق

در ارزیابی عینی عملکرد واحدهای تصمیم گیری (DMUs)، دو مشکل وجود دارد. مشکل اول نحوه کار با خروجی های نامطلوب است که در کنار خروجی های مطلوب تشکیل می شوند و مشکل دوم نحوه کار با متغیرهای غیرقابل کنترل است که غالبا تاثیر محیط عملیاتی را حفظ می کنند. با توجه به مشکلات ساخت مدل و دسترس پذیری داده ها، تعداد کمی از مقالات منتشر شده هر دو مشکل فوق را به طور هم زمان در نظر گرفته اند. هدف از مقاله حاضر، پیشنهاد زوج جدیدی از مدل های تحلیل پوششی داده ها (DEA) برای اندازه گیری کارایی های نسبی دی ام یوها در حضور عوامل غیرقابل کنترل، عوامل نامطلوب و داده های نادقیق است. در مقایسه با DEA سنتی، رویکرد DEA پیشنهادی، کارایی هر دی ام یو را نسبت به مرز بدترین عملکرد، که به آن مرز ورودی نیز می گویند، اندازه گیری می کند (بدترین کارایی نسبی یا کارایی بدبینانه). مدل های DEA پیشنهادی، داده های قطعی، اطلاعات ترجیح ترتیبی، بازه ای، عوامل نامطلوب و عوامل غیرقابل کنترل را به طور هم زمان برای اندازه گیری کارایی های نسبی دی ام یوها در نظر می گیرند. یافته های این مقاله نه فقط برای روش ارزیابی عملکرد مفید است، بلکه برای محققان صنعتی و دانشگاهی نیز مفید بوده و نتایجی از منظر سیاست گذاری را نیز دربردارد. در این مقاله، یک مثال عددی نیز برای نشان دادن کاربرد مدل های DEA پیشنهادی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده ها ، کارآیی های بدبینانه ، اندازه گیری عملکرد ، داده های نادقیق