وظیفه مندی والدین در تربیت جسمانی کودک از منظر آموزه های فقهی

تربیت فرایند پرورش دادن و به فعلیت رساندن استعداد های گوناگون انسان ها در ابعاد مختلف آن با اصول و برنامه ای از پیش تعیین شده است به گونه ای که انسان در حرکت آزادانه و آگاهانه با پذیرش درونی، رشد و بالندگی خویش را در مسیر حرکت به کمال و ارزش های مطلوب استمرار بخشد. تربیت انواع مختلفی دارد که یکی از آن ها تربیت جسمانی است. از سویی، دوران کودکی یکی از دوره های سرنوشت ساز کودک است. در این مرحله لازم است کودک به طور صحیح تربیت شود؛ از این رو والدین موظف هستند تمام نیازهای مادی و معنوی کودک را برطرف نمایند تا زمینه رشد و کمال یابی استعدادهای او فراهم گردد این پژوهش، از منظر توصیفی- تحلیلی و گردآوری کتابخانه ای، با هدف تبیین وظایف والدین در تربیت جسمانی کودکان در آموزه های فقهی، آیات و روایات مربوطه را بررسی کرده است. رضاع(شیردادن)، حضانت، نفقه و تربیت بدنی از مهم ترین مباحث حوزه تربیت جسمانی کودکان است که در پژوهش حاضر وظایف والدین در این زمینه از منظر فقهی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تکلیف ، والدین ، تربیت بدنی ، حضانت ، نفقه ، کودک ، فقه