ارائه مدلی از تاب آوری بومی در فناوری راهبردی ایران

یکی از روش های افزایش تاب آوری در هر کشوری و متعاقبا هر صنعتی، افزایش توانمندی در حوزه فناوری است. اکتساب فناوری های راهبردی از کشورهای صاحب فناوری همواره با چالش روبه رو بوده است. هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه مدلی از تاب آوری بومی با رویکرد اکتساب درون زای فناوری در یکی از صنایع با فناوری راهبردی ایران می باشد. روش تحقیق بصورت ترکیبی است. مرحله اول با راهبرد کیفی به روش پدیدارشناسی انجام گردیده است. در این مرحله، مصاحبه با ۲۰ نفر از خبرگان این حوزه انجام و پس از تحلیل داده ها با کمک نرم افزارATLAS.ti ابعاد و مولفه های موثر استخراج گردید. در مرحله دوم به منظور ارزیابی ابعاد و معیارهای استخراج شده، با استفاده از روش کمی تحلیل معادلات ساختاری و با کمک نرم افزار smart PLS و نظرخواهی از ۷۶ نفر از صاحبنظران این صنعت، معیارهای استخراج شده تحلیل عاملی تاییدی گردید. در نهایت ابعاد حکمرانی فناوری پیشتاز، سازمان دهی پویا، مدیریت باورمند، سرمایه اجتماعی سازمانی، نهادهای میانجی دانش بنیان و تجاری سازی محصول بومی ۶ بعد مدل هستند که از ۲۸ مقوله فرعی شناسایی شده، ۲ مقوله فرعی در مرحله ارزیابی کمی حذف و در نهایت مدل بدست آمده به همراه ۲۶ مولفه تایید شده، استخراج گردید. نتایج این پژوهش، می تواند به مدیران و سیاستگذاران این حوزه کمک نماید تا بستر مناسبی برای تصمیم گیری جهت توسعه درونزای فناوری در شرایط تحریم فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، اکتساب درون زای فناوری ، تحقیق و توسعه ، روش تحقیق ترکیبی