بررسی تاثیر بکارگیری مقادیر مختلف میکروسیلیس بر روی خواص بتن حاوی سنگدانه های طبیعی و مصنوعی سبک

شناسایی خواص بتن به عنوان یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی همواره مورد توجه بسیاری از محققین قرار داشته است . علت این امر، تمایل مهندسین طراح برای استفاده از بتن های با مقاومت فشاری بیشتر و وزن مخصوص کمتر، جهت کاهش وزن مرده ی سازهها می باشد. در حال حاضر میکروسیلیس به عنوان یکی از بهترین مواد افزودنی معدنی و به عبارت دیگر یک سوپر پوزولان تاثیر قابل توجهی در افزایش مقاومت و وزن سازههای بتنی دارد. خواص مناسب میکروسیلیس در افزایش مقاومت فشاری و کاهش نفوذپذیری بتن از یک طرف و تاثیر آن در کاهش مصرف سیمان و کمک به حفظ محیط زیست از طرف دیگر، باعث شده است که تحقیق در زمینه ی بکارگیری این ماده در طرح اختلاط بتن در سال های اخیر افزایش یابد. در این تحقیق ، ضمن انجام آزمایشات متعدد، به بررسی مقاومت فشاری بتن در سنین ۷، ۱۴ و ۲۸ روز با افزودن مقادیر متفاوت ۱۰% ، ۲۰% و ۳۰% میکروسیلیس جایگزین سیمان، ترکیب سنگدانه های طبیعی و مصنوعی سبک و نیز تغییر عیار سیمان از ۳۵۰ تا ۵۵۰ کیلوگرم پرداخته شده است . مقدار ۲% فوق روان کننده بر پایه لیگنوسولفونات اصلاح شده برای رسیدن به کارایی لازم، مورد استفاده قرار گرفته است و نسبت آب به سیمان از ۳.۰ تا ۴۵.۰ متغیر بوده است . همچنین بررسی پارامترهایی اعم از مدول الاستیسیته ، وزن مخصوص و میزان جذب آب بتن حاوی میکروسیلیس در شرایط خشک و مرطوب مورد بررسی قرار گرفته است . در انتها به دلایل کاهش مقاومت بتن با افزایش میزان میکروسیلیس به همراه سنگدانه ی طبیعی و مصنوعی و تاثیرات آن بر وزن مخصوص و میزان جذب آب پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

مقاومت فشاری ، میکروسیلیس ، سنگدانه مصنوعی سبک ، مدول الاستیسیته ، جذب آب