کاربست مدل برنامه نویسی بیان ژن در حل معادلات لاپلاس در سد خاکی با درنظر گرفتن اثر اندازه

مدلهای هوشمند برای پیش بینی تراوش و فشار آب منفذی در سالهای اخیر محبوبیت زیادی در بین محققین پیداکرده است و از سوی دیگر، پیچیدگی و بالا بودن هزینه پروژههای آزمایشگاهی موجب شده که تحقیقات الگوریتم محور در این حوزه گسترش یابند. معادلات لاپلاس به عنوان یکی از اصلی ترین روابط موجود برای تحلیل نشت در محیط متخلخل شناخته می شود که هدف تحقیق حاضر، تخمین مقدار تراوش در سد خاکی با کمک این معادلات است . روش ترکیبی اجزای محدود تعینی ((DFEM و محاسبات نرم برای حل عددی مسئله ، استفاده شده است . در ابتدا برنامه ای در زبان برنامه نویسی فرترن توسعه داده شده و به کمک دادههای آزمایشگاهی مورد صحت سنجی قرار گرفت و سپس مدلهای سد خاکی با در نظر گرفتن اثرات اندازه (Scale Effect) بررسی شدند. مولفه های هندسی جهت تحلیل مدلها در نظر گرفته شده و برای تعیین مقدار تراوش از مفهوم جدید دبی نشت موثر (ESD) به صورت بی بعد استفاده شد تا قابل تعمیم به تحقیقات دیگر باشد. با روش برنامه نویسی بیان ژن (GEP) نمودار درختی به دست آمد و رابطه ای برای محاسبه دبی موثر استخراج گردید که مطابقت مناسبی با تابع هدف دارد.

کلیدواژه ها:

محاسبات نرم ، دبی نشت موثر ، اندرکنش آبوخاک ، زبان برنامه نویسی فرترن ، معادلات لاپلاس.