ارائه چارچوبی احتمالاتی جهت بررسی تاب آوری لرزه ای سازهها با اهمیت زیاد (مطالعه موردی بیمارستان شهدای تجریش )

در حال حاضر یکی از اهداف جوامع بشری دستیابی به جامعه ای تابآور است و با توجه به پتانسیل بالای زلزله ها در وارد کردن خسارات به سازهها و جوامع ، برای افزایش تاب آوری جوامع در برابر حوادث، زلزله ها از اولویت بالایی برخوردارند. در پژوهش حاضر، تاب آوری به عنوان توانایی یک سیستم برای حفظ عملکرد خود با حداقل اختلال و بازیابی سریع عملکرد از دست رفته خود تعریف شده است . در این پژوهش چارچوبی احتمالاتی جهت محاسبه تاب آوری لرزه ای سازهها ارائه گردیده تا با استفاده از این چارچوب بتوان شاخص تاب آوری سازههای با اهمیت زیاد را محاسبه نمود. چارچوب ارائه شده شامل مدلهای احتمالاتی از جمله مدل شدت زلزله ، مدل پاسخ سازه ای، مدلهای خرابی ، مدل کاهش عملکرد، مدل بازیابی ، مدل تاب آوری بوده که این مدلها با استفاده از ادبیات فنی موجود برای انواع سیستم های سازه ای و کاربری ساختمانها توسعه داده شده است . در ادامه ی پژوهش با استفاده از چارچوب احتمالاتی ارائه شده، شاخص تاب آوری بیمارستان ۵۴۰ تختخوابی شهدای تجریش محاسبه گردید و عملکرد بیمارستان در برابر زلزله های مختلف مورد بررسی قرار گرفت . نتیجه بررسی ها نشان می دهد شاخص تاب آوری لرزه ای بیمارستان شهدای تجریش در برابر زلزله با دوره بازگشت ۴۷۵ ساله و ۲۴۷۵ ساله ، به ترتیب ۹۷۶۳,۹۹ درصد و ۸۹۴۵,۹۹ درصد می باشد.

کلیدواژه ها:

شاخص تاب آوری ، طراحی لرزه ای سازهها ، مدل تاب آوری ، طراحی بر اساس تاب آوری