تاثیر هزینه های تامین اجتماعی در هم گرایی رفاه اجتماعی در استان های ایران

رفاه اجتماعی مجموعه ای از قوانین، مقررات، برنامه ها و سیاست های رفاهی است که در قالب نمادها و سازمان های اجتماعی و با توجه به مفاهیم مربوط به رفاه اجتماعی مانند تامین اجتماعی، بیمه های اجتماعی، حمایت اجتماعی، مددکاری اجتماعی، خدمات اجتماعی، بهزیستی  با هدایت و حمایت دولت و مشارکت عموم مردم، تحقق می یابد تا سعادت انسان در جامعه دست یافتنی شود. هدف اصلی مقاله بررسی تاثیر هزینه های تامین اجتماعی در هم گرایی رفاه اجتماعی استان های ایران است. نتایج برآورد مدل ها با استفاده از اقتصادسنجی فضایی در دوره زمانی ۱۳۸۵-۱۳۹۹ نشان داد که هزینه های تامین اجتماعی تاثیر مثبت و معناداری در هم گرایی رفاه اجتماعی در استان های کشور دارد. اثر مثبت مستقیم و غیرمستقیم هزینه های تامین اجتماعی بدین معناست که افزایش هزینه های تامین اجتماعی نه تنها هم گرایی رفاه اجتماعی در همه استان ها را بهبود بخشیده است؛ بلکه آثار سرریز آن، به طور متوسط، سبب بهتر شدن هم گرایی رفاه اجتماعی در استان های مجاور شده است. همچنین، سرعت هم گرایی مطلق ۰۵۳/۰ و در مدل های شرطی، به ترتیب، ۰۵۴/۰، ۰۵۹/۰ برآورد شد. این نتایج نشان می دهد سرعت هم گرایی بتای شرطی برآوردی با درنظرگرفتن هزینه های تامین اجتماعی بیشتر است. همچنین، نتایج نشان داد که شاخص فلاکت و اندازه دولت، تاثیر منفی و معنادار و ضریب نفوذ اینترنت و سرمایه انسانی تاثیر مثبت و معناداری در هم گرایی رفاه اجتماعی دارد. بررسی آثار سرریزها در سال ۱۳۹۹ نشان داد که هر استان بر خودش بیشترین میزان ضریب اثر مستقیم را دارد و سپس، بیشترین تاثیر را بر استان های مجاور دارد.

کلیدواژه ها:

تامین اجتماعی ، هم گرایی ، رفاه اجتماعی ، اقتصادسنجی فضایی ، استان های ایران