بررسی میزان عملیاتی بودن استانداردهای اعتباربخشیآموزشی بیمارستانها از دیدگاه ذینفعان و مجریان طرح دردانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

مقدمه : موفقیت هر سازمانی در گرو وجود یک نظام ارزشیابی کارآمداست و در این راستا استفاده از اعتباربخشی بسیار کمک کننده است . بهبود اوضاع و موفقیت در هر زمینه علاوه بر مولفه های بنیادی، تا حد زیادی به انتقادپذیری و انعطاف پذیری طراحان ، دقت و توجه مسئولانه مجریان پروژه و همدلی و هم فکری آنها بستگی دارد. لذا برای پیشبرد اهداف و ایجاد تحول مثبت لازم است تعامل متقابل بین طراحان و مجریان برقرار باشد. با توجه به اینکه استانداردهای اعتباربخشی آموزشی در سطح وسیع در تمام بیمارستان های آموزشی در حال اجرا می باشد، بسیاری از چالش ها، مشکلات و نواقص طرح به صورت اولیه ، در مراحل اجرای آن مشخص می شود. لذا جهت ایجاد تحول ، تعامل متقابل مثبت و موثر بین طراحان و مجریان پروژه از ضروریات است .ارائه بازخورد از واحدها و دانشگاه های سراسر کشور باعث پختگی و عملیاتی شدن طرح و از طرفی تاثیر مثبت نظرات سبب می شود مجریان طرح با تعلق خاطر و همدلی بیشتری در اجرای آن بکوشند. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان عملیاتی بودن استانداردهای اعتباربخشی آموزشی بیمارستان ها از دیدگاه ذینفعان و مجریان طرح و ارائه بازخورد جهت بازنگری و رفع اشکالات موجود در این طرح ، صورت پذیرفت .روش اجرا: جهت انجام این مطالعه توصیفی کاربردی، در ابتدا دستورالعمل استانداردهای اعتباربخشی به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان ابلاغ و سپس جوانب مختلف آن در جلسات مختلف تیم مدیریت آموزشی بیمارستان ها، شورای معاونین آموزشی بیمارستان ها و دانشکده پزشکی و معاون آموزشی دانشگاه مطرح و مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت . سپس نظرات مطرح شده جمع بندی و بر اساس آن فرم های نظرسنجی از مجریان طرح و ذینفعان طراحی شده و توسط آنان تکمیل گردید. افراد به سوالات که در رابطه با ابعاد اجرای اعتباربخشی بود، در طیف ۱۰-۰ امتیاز دادند. روایی داده ها توسط صاحب نظران و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ ۲/۹۶ به دست آمد و با نرم افزار ۱۸SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته ها: یافته ها نشان داد اکثر ذینفعان در رابطه با ساختار کلی اجرای اعتباربخشی معتقدند بسیاری از استانداردهای موجود در این دستورالعمل نیازمند بازنگری و اصلاح بوده و قبل از اجرایی شدن آنها حتما نیاز به نظرخواهی از بیمارستان های آموزشی در خصوص شرایط خاص آنها نیز می باشد. همچنین می بایست قبل از اجرای هر دوره اعتباربخشی نسبت به برگزاری دوره های آموزشی مربوط به آن اقدامات لازم انجام شود.بحث و نتیجه گیری : ازجمله مواردی که در این مطالعه مشخص گردید نیازمند بازنگری و اصلاحات می باشند عبارتند از: تاکید بیشتر و پررنگ تر بر مستندات به جای تاکید بر اجرای استانداردها و تاثیر عملی آنها و خروجی آموزش بالینی ، سنجش یکسان بیمارستان های مختلف با شرایط ، امکانات و مراجعین متفاوت به وسیله ملاک های ارزیابی و اندازه گیری یکسان ، نقش بسیار کم رنگ دانشکده پزشکی در این دستورالعمل (درحالی که بیمارستان های آموزشی به عنوان زیرمجموعه دانشکده پزشکی تلقی می گردند و گروه های آموزشی مستقر در بیمارستان ها که رکن اصلی آموزش هستند از نظر تشکیلاتی ارتباط مستقیم با دانشکده پزشکی دارند)، اجرایی شدن بعضی استانداردها نیاز به ایجاد زیرساخت هایی دارد که بدون تامین منابع مالی و پرسنلی امکان پذیر نیست ، محدودیت منابع در بیمارستان ها و مشکلاتی که در پرداخت بیمه ها وجود دارد در ایفای نقش آموزشی بیمارستان تاثیر مهمی دارد، لذا باید برای رفع مشکل تدبیری اندیشیده شود. پذیرش تعداد زیاد دانشجو، بدون وجود زیرساخت ها و شرایط مناسب و عدم تناسب فضاهای فیزیکی ، آموزشی ، رفاهی و پرسنلی با تعداد دانشجو از چالش های مهم آموزش است که عواقب غیر قابل جبرانی دارد.تعداد زیاد بیماران و بار سنگین درمان خصوص ا بعد از اجرای طرح تحول سلامت که در بیمارستان های آموزشی بر عهده اعضاء هیات علمی و اینترن ها و رزیدنت ها می باشد و وقت و انرژی آنها را مصروف به خود داشته و سد مهمی در مقابل آموزش محسوب می شود و عملا انتخاب نوع بیمار و یا آموزش بالینی استاندارد امکان پذیر نیست . عدم شفافیت و تعریف یکسان مواردی مانند رعایت اخلاق حرفه ای، مهارت های ارتباطی و حقوق بیمار برای اعضا هیات علمی ، درحالی که این افراد ضمن رعایت موارد ذکر شده می بایست الگوهای مناسبی برای فراگیران نیز باشند.

کلیدواژه ها:

اعتباربخشی ، بیمارستان های آموزشی ، ذینفعان