ارزیابی مشکلات آموزشی به روش حل مسئله در دانشجویانمامایی

مقدمه : ارزیابی رویکردهای آموزشی به منظور غنی سازی برنامه های آموزشی ضروری به نظر می رسد. ارزشیابی مبتنی بر حل مسئله یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که مبتنی بر اصول استفاده از مشکلات به عنوان نقطه ی شروع کسب و ترکیب دانش جدید می باشد. رشد تفکر منطقی ، تفکر انتقادی و حل مسئله ای، هسته مرکزی نظریه پردازان برنامه های آموزشی و تدریس بوده است . امروزه اکثر دانشگاه های دنیا در پی یافتن روش های آموزشی هستند که بتوانند موجب ارتقاء ظرفیت های تصمیم گیری بالینی و یادگیری مداوم دانشجویان گردند.دانشجویان در کسب مهارت و گرایش به تفکر انتقادی مشکل دارند و ارزیابی مسائل آموزشی ، بر اساس شناخت مشکل باعث ارتقاء مهارت حل مسئله و یادگیری کارآمد دانشجویان می گردد. پژوهش حاضر روش ارزیابی مبتنی بر حل مسئله را بر دانشجویان مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان ، بررسی می نماید.روش اجرا: این مطالعه یک پژوهش مقطعی با رویکرد ارزیابی کیفیت آموزش به روش حل مسئله است که در گروه مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان ، انجام گرفت . این پژوهش با طرح چند سوال و نظرسنجی از دانشجویان انجام شد. سوالات با این مفاهیم مطرح گردیدند: ۱)بین تدریس بر اساس کتب رفرنس وزارت بهداشت و ارائه جزوه توسط اساتید تناسبی وجود دارد؟ ۲)بهترین فاصله زمانی بین ارائه درس تئوری و گذراندن واحد بالینی چقدر است ؟ ۳)آیا زمان بندی برگزاری کلاس ها ی تئوری مناسب است ؟ ۴)آیا زمان بندی برگزاری کارآموزی و کارورزیها مناسب است ؟ ۵)آیا انگیزه دانشجو در یادگیری مهم است ؟ ۶)آیا دانشجویان از قبل ، روی مباحث مرتبط با همان کلاس و کارآموزی مطالعه می کنند؟ ۷)آیا سخت گیری اساتید در بالین در ارتقاء کیفیت آموزش موثر می باشد؟ ۸)آیا شیوه رفتاری و سخت گیری اساتید در محیط بالین با سطح علمی و عملی او تطابق دارد؟ ۹)آیا محدودیت امکانات وسایل در محیط بالینی وجود دارد؟ ۱۰)ایرادات روش آموزش اساتید کدامند؟. پرسشنامه با نظر نمایندگان دانشجویان بر اساس مشکلات کلاس ها ی تئوری و عملی طراحی و در صفحه رسمی دانشگاه جهت پاسخ گویی ، در اختیار دانشجویان قرار گرفت . کلیه دانشجویان مامایی موظف شدند که با مراجعه به سایت به سوالات پاسخ دهند. در پایان پرسشنامه تکمیل شده توسط ۱۵۰دانشجوی مامایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . در نهایت پس از تکمیل پرسشنامه طی یک نظرسنجی از دانشجویان نظر آنان در مورد این روش طرح و بررسی مسایل آموزشی جمع آوری گردید.یافته ها: نتایج نظرسنجی حاکی از آن بود که ۹۵ درصد دانشجویان شرکت کننده از شیوه حل مسئله در بررسی مشکلات بالینی رضایت داشتند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از دیدگاه اکثر دانشجویان بین آموزش مسائل بالینی با تئوری ارائه شده در کلاس هماهنگی وجود ندارد. رفرنس های معرفی شده توسط وزارت بهداشت در یادگیری مسائل بالینی ناکارآمد می باشد. اکثریت دانشجویان معتقد بودند فاصله یک ترم بین ارائه دروس تئوری و عملی زمان زیادی می باشد و منجر به فراموشی مطالب پایه تئوری هنگام حضور دانشجو در بالین می گردد.تعداد زیادی از دانشجویان بیان کردند که سخت گیری اساتید بالینی به دلیل ایجاد ترس در دانشجویان باعث می شود که توضیحات استاد در حین انجام بررسی بالینی توسط دانشجو درک نشود و اکثر دانشجویان اظهار کردند که به دلیل ممانعت پرسنل بخش در دسترسی به وسایل ، آموزش بالین با مشکل مواجه می گردد.بحث و نتیجه گیری : دانشجویان مامایی در آینده نقش مراقبتی و حمایتی و تشخیصی از بیماران که عمدتا زنان باردار هستند را ایفا می کنند و در نتیجه در آموزش باید از روش ها و تکنیک هایی بهره برد که ارزیابی و سنجش را به شیوه های حل مسئله یاد دهد. روش حل مسئله فاصله بین تئوری و بالین را در مامایی از بین برده و باعث افزایش گرایش به تفکر انتقادی و مهارت های آن می شود. علاوه بر آن ارزیابی آموزش توسط دانشجو باعث ایجاد انگیزه و نگرش مثبت در دانشجویان و جلب علاقه مندی آنان به مسایل آموزشی می گردد.بنابراین آموزش به گونه ای که دانشجویان را برای شناخت مشکلات بالینی و آموزش مهارت های تفکر انتقادی و حل مشکل در محیط بالین آماده کنند مطلوب به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر حل مسئله ، دانشجویان مامایی ، تفکرانتقادی