بررسی میزان یادگیری و رضایتمندی دانشجویان رشتهپزشکی از ارائه درس روماتولوژی به دو شیوه آموزشحضوری و آموزش ترکیبی در نیمسال دوم سال تحصیلی۹۷-۹۸ دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه : توسعه ی رویکردهای گوناگون آموزش الکترونیکی در مقاطع گوناگون تحصیلی ، ازجمله آموزش عالی واقعیتی است که همه ی جوامع اعم از پیشرفته و درحال توسعه با آن روبه رو هستند.نارسایی هایی که در آموزش های الکترونیکی برخط محض وجود دارد، این روزها نهادهای آموزشی گوناگون را به سمت رویکرد آموزشی ترکیبی سوق داده است . رویکردی که تلاش می کند مزیت های آموزش برخط را با آموزش های چهره به چهره کلاسی گره بزند. در این زمینه ، دانشگاه ها به سامانه های مدیریت یادگیری مجهز شدند تا طراحی و اجرای دوره های آموزشی ترکیبی را میسر سازند. دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نیز با استقرار سامانه مدیریت یادگیری، امکان اجرای آموزش ترکیبی را برای تعدادی از دروس در رشته های پزشکی فراهم ساخته است . در مطالعه ی حاضر تلاش شده است یکی از این تجربه ها بررسی شود و تاثیر پیاده سازی این رویکرد بر عملکرد تحصیلی دانشجویان و میزان رضایت مندی آنها از این روش تدریس بررسی شود. بنابراین با توجه به اینکه برنامه آموزشی دانشجویان پزشکی از پراکندگی زیادی برخوردار است و همچنین بعضی از دروس ازجمله درس روماتولوژیتوسط چند استاد تدریس می گردد و هماهنگ کردن ساعت حضور دانشجویان در کلاس و هماهنگی چند استاد معمولا کار مشکلی خواهد بود بنابراین طراحی و اجرای این قبیل واحدهای درسی به صورت مجازی بسیاری از مشکلات برنامه ریزی آموزشی را نیز می تواند برطرف کند. از سوی دیگر در این مطالعه می توان از برنامه های کمک آموزشی به خوبی استفاده نمود. بنابراین با توجه به نقش محوری دانشجویان در یک سیستم آموزشی به نظر می رسد، شناخت آگاهی ، نگرش و رضایت مندی آنان در اجرای این روش آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی به صورت مجازی و غیر مجازی در اجرای برنامه ریزیهای آتی در این زمینه بتواند کمک کننده باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان یادگیری و رضایت مندی دانشجویان رشته پزشکی و مقایسه تاثیر دو روش آموزش حضوری و آموزش ترکیبی در درس روماتولوژی طراحی گردیده است .روش اجرا: این پژوهش یک مطالعه مداخله ای است . جمعیت این مطالعه دانشجویان رشته پزشکی می باشند. نمونه شامل دانشجویان پزشکی در دسترس در نیم سال دوم ۹۸ -۹۷ در دو گروه ۷۰ نفره که یک گروه از دانشجویان به عنوان گروه آموزش حضوری و گروه دیگر به عنوان گروه آموزش ترکیبی تعیین شدند و با توجه به عدم تناسب جنسیت دانشجویان به دو طبقه زنان و مردان تقسیم شده و در هر طبقه به صورت تصادفی ۵۰ درصد به گروه آموزش ترکیبی و ۵۰ درصد به گروه آموزش حضوری تخصیص یافتند. تخصیص هرکدام از کلاس ها به گروه های مداخله و کنترل به صورت تصادفی انجام شد. اطلاعات از طریق ابزار ذکر شده جمع آوری گردید. تکمیل پرسشنامه ها به صورت هم زمان از کلیه دانشجویان انجام گرفت . ضمن آنکه به منظور جلوگیری از عدم تکمیل یا پاسخگویی سوالات ، کلیه سوالات توسط جمع آوری کننده مورد بررسی قرار گرفت . به منظور بررسی توزیع نرمال از آزمون کولموگوف - اسمیرنوف استفاده شد. ضمن آنکه مقایسه میانگین نمرات در دو گروه با استفاده از آزمون تی مستقل و درصورت وجود عوامل مخدوش کننده از آنالیز کواریانس استفاده گردید. کلیه تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار ۲۴SPSS انجام شد. سطح معناداری آزمون T،۰۵/۰ در نظر گرفته شد.یافته ها: در مطالعه حاضر ۴۷ درصد افراد مطالعه مرد (۶۵ نفر) و ۵۳درصد زن (۷۵ نفر) زن می باشد. همچنین از مجموع ۱۴۰ نفر شرکت کننده در مطالعه حاضر، ۷۰ نفر (۵۰ درصد) از افراد مطالعه در گروه آموزش به شیوه حضوری و ۷۰ نفر (۵۰ درصد) از افراد در گروه آموزش به شیوه ترکیبی می باشند. میانگین نمره رضایت مندی در گروه آموزش به شیوه ترکیبی به طور معنی داری بیشتر از گروه آموزش به شیوه حضوری می باشد. میانگین یادگیری درس روماتولوژی در آموزش به شیوه ترکیبی به طور معنی داری بیشتر از گروه آموزش به شیوه حضوری می باشد (۰۵,۰.(P<;بحث و نتیجه گیری : نتایج کلی مطالعه حاضر نشان داد که میزان رضایت مندی و یادگیری در گروه آموزش به شیوه ترکیبی به طور معنی داری بهتر از گروه آموزش به شیوه حضوری می باشد. اثربخشی این روش و رضایت بالای آن و همسویی نتایج پژوهش با انبوهی از مطالعات انجام شده می تواند نشان دهنده ی قابلیت های موثر و مفید رویکرد ترکیبی در آموزش های دانشگاهی باشد. بنابراین توصیه می شود اساتید با برنامه ریزی شایسته از بستری که فراهم شده به خوبی استفاده کنند و آنچه یادگیری منعطف را برای یادگیرندگان میسر می سازد، در برنامه ی کاری و اولویت های تدریس خود قرار دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش حضوری ، آموزش ترکیبی ، رضایت مندی ، یادگیری ، روماتولوژی