بررسی وضعیت موجود طرح استاد مشاور تحصیلی از نگاهدانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: ورود به دانشگاه، ورود به محیطی جدید و چالشبرانگیز استکه از لحاظ آموزشی، فرهنگی و اجتماعی تفاوتهای آشکاری با محیطهای آموزشی قبلی داشته و دانشجویان با ورود به آن، با مسائل و معضلاتی جدید روبه رو خواهند شد که فائق آمدن بر آنها نیاز به وجود یک مشاور در کنار دانشجو را ضروری جلوه خواهد داد. مشاوره و راهنمایی دانشجویان یکی از مهمترین راهبردهای پیشگیری در دانشگاه به حساب میآید. مشاوره تحصیلی، رابطهای پویا و هدفمند است که بر اساس مشارکت استاد و دانشجو و با روشهایی منطبق بر نیازمندیهای دانشجو انجام میگیرد. راهنمایی و مشاوره تحصیلی ضمن آموزش شیوه های تصمیمگیری درست و نحوه مواجه ه با رویدادهای زندگی، به گسترش بینش، حل تعارضهای درونی و رشد روابط سازنده با دیگران میانجامد و درنهایت موجب بازدهی و کارامدی بیشتر نظام آموزشی و کاهش افت تحصیلی میشود. علیرغم نیاز به مشاوره، نظام استاد مشاور در دانشگاه های ایران به دلیل عدم آگاهی و توجیه برنامه توسط اساتید و دانشجویان، فقدان تخصص لازم اساتید در امر مشاوره، عدم انگیزه و علاقهمندی اساتید به رفع مشکلات دانشجویان و تماموقت نبودن برخی اساتید، نتایج درخشانی به بار نیاورده است. بنابراین به منظور ارتقاء برنامه مشاوره تحصیلی بر آن شدیم تا دیدگاه دانشجویان پزشکی را در مورد وظایف اساتید مشاور و عملکرد آنان جویا شویم.روش اجرا: مطالعه حاضر بهصورت توصیفی-مقطعی انجام گرفت.جامعه پژوهش شامل ۱۴۰ نفر از دانشجوبان مقاطع مختلف رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان بود. جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه محققساخته استفاده شد و روایی محتوای پرسشنامه با نظرخواهی از صاحبنظران تایید شد. چکلیست جمعآوری اطلاعات شامل چند بخش بود الف.اطلاعات دموگرافیک، ب.میزان آگاهی از آییننامه استاد مشاور، ج.ارزیابی عملکرد استاد مشاور (حاوی چهار قسمت میزان دسترسی، میزان ارتباط با دانشجو، میزان نظارت بر پیشرفت تحصیلی و میزان خدمات مشاورهای و فوق برنامه)،د.مشکلات دانشجویی، ه.میزان نیازمندی به استاد مشاور، و.میزان رضایتمندی از استاد مشاور میباشد. پس از جمعآوری اطلاعات، امتیازدهی، به شیوه لیکرت انجام شد و داده ها توسط نرمافزار SPSS۱۶مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.یافته ها: میانگین سن شرکتکنندگان (۲,۴۸) ۲۰,۴۱ بود. ۴۹,۱ درصد پسر بودند. ۵۰,۵ بومی بودند. ۷۰٪ دانشجویان از هیچ اطلاعی از آییننامهی استاد مشاور نداشتند. ۱۹,۱ درصد استاد مشاور خود را اصلا نمیشناختند. ۷۲,۵ درصد از دانشجویان تاکنون جهت مشاوره تحصیلی به استاد مشاور خود مراجعه نکرده بودند و تنها ۱۴,۵ درصد برای مشکلات غیرتحصیلی استاد راهنمای خود را دیده بودند. در۸۷,۷ درصد از مراجعین تعداد مراجعات کمتر از ۲ بار بود و تنها ۲,۸درصد بیش از ۴ بار و مستمر به استاد مشاور خود مراجعه داشتند.پیشرفت تحصیلی در۸۰ درصد از دانشجویانی که تحت مشاوره قرار داشتهاند دیده شد. میزان رضایت از اساتید مشاور در ۶۵,۴ درصد متوسط و کمتر از آن گزارش شد و ۳۴,۶ میزان رضایت خود را زیاد وبسیار زیاد عنوان کردند. طبق اظهار دانشجویان تنها ۱۴,۶درصد از اساتید مشاور سوابق آموزشی دانشجویان را مورد بررسی قرار داده بودند. تنها ۱۰ درصد دانشجویان را به امور فوق برنامه علمی و فرهنگی هدایت نمودند. طبق پرسشنامه انتظار دانشجویان از منتور و استاد راهنما بهترتیب، پشتیبانی همه جانبه، پیشرفت درسی، برنامه تحقیقاتی و ارتقاء شغلی است. بر این اساس دعوت از اساتید و دانشجویان علاقهمند و موفق و گذراندن دوره های مشاوره برای اساتید و همیاران مشاور و تشریح شرح وظایف و برقراری جلسات منظم و مستمر بین اساتید و دانشجویان میتواند به برنامهریزی دقیقتر و بازنگری در طرح مشاوره بینجامد.بحث و نتیجهگیری: با توجه به اهمیت مشاوره و کاستیهای اجرای برنامهی جاری، دعوت از اساتید و دانشجویان علاقهمند و موفق و گذراندن دوره های مشاوره برای اساتید و همیاران مشاور، تشریح شرح وظایف برای اساتید و دانشجویان و برقراری جلسات منظم و مستمر بین آنان میتواند اهمیت بهسزایی در پیشرفت تحصیلی و ارتقاء آیندهی شغلی دانشجویان داشته باشد.