مقایسه تاثیر آموزش به شیوه مبتنی بر مورد case-based learning و سخنرانی بر مهارت تشخیص آریتمیهای قلبی(Cardiac Dysrythmia)در دانشجویان پرستاری

مقدمه : آموزش مبتنی بر مورد به عنوان یکی از روش های نوین یادگیرینقش مهمی در آموزش پزشکی دارد. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه تاثیر آموزش مبتنی بر مورد با روش سخنرانی بر مهارت تشخیص آریتمی های قلبی در دانشجویان پرستاری انجام شده است .روش اجرا: این مطالعه مداخله ای در سال ۱۳۹۸ در یکی از دانشکده های پرستاری در جنوب غربی ایران انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه پژوهشگر ساخته استفاده شد.همچنین از سوالات بالینی در قالب سناریو جهت سنجش مهارت تشخیص دانشجویان در آریتمی های قلبی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار ۲۲SPSS و تست های آماری توزیع فراوانی ، میانگین و انحراف معیار استفاده شد.یافته ها: تعداد ۴۵ نفر (۷۵ درصد) از شرکت کنندگان زن و تعداد ۱۵ نفر(۲۵ درصد) مرد بودند. میانگین سنی افراد ۶/۱ ±۴۵/۲۳ سال بود. بیشتر دانشجویان ۵/۸۷ درصد روش تدریس مبتنی بر مورد را در کل بهتر از شیوه سخنرانی ارزیابی کردند و از این روش آموزشی رضایت بالایی داشتند(۶۹/۰±۷۸/۸) از ۱۰. همچنین نتایج آزمون سنجش مهارت بالینی دانشجویان در تشخیص آریتمی های قلبی نشان داد که میانگین نمره مهارت در روش سخنرانی ۴۵/۱±۱۴و میانگین نمره مهارت با روش مبتنی بر مورد ۸/۱ ± ۱۷ بود.بحث و نتیجه گیری : آموزش آریتمی های قلبی به شیوه مبتنی بر مورد تاثیری بیشتری بر میزان یادگیری و مهارت تشخیص دانشجویان نسبت به روش سخنرانی دارد. لذا پیشنهاد می شود از این روش نوین یادگیری در تدریس سایر دروس دانشجویان پرستاری و سایر رشته های پزشکی استفاده گردد.