تبیین مفهوم عدالت آموزشی در ارتقاء اعضای هیات علمیآموزشی دانشگاههای علوم پزشکی: متد هیبرید

مقدمه : عدالت در عرصه آموزش یکی از شاخصه های مهم توسعه همه جانبه سیستم آموزشی و زمینه ساز بروز استعدادها و توانمندیها در سطح کلان است . عدالت آموزشی یکی از پرچالش ترین مباحث در آموزش است . رساندن اساتید به رشد و بالندگی ، اجرای یکسان قوانین و مقررات آموزشی برای همه اساتید و فراهم نمودن زمینه های رسیدن به مهارت و آمادگی برای ارتقاء از مقوله های عدالت آموزشی می باشد.این مطالعه با هدف تبیین مفهوم ”عدالت آموزشی ” در ارتقاء اعضای هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی صورت گرفت .روش اجرا: در این مطالعه ، از سه مرحله مدل هیبرید (نظری، کار در عرصه و تحلیل نهایی ) استفاده شد. در مرحله نظری، به بررسی مفهوم عدالت آموزشی از دیدگاه اعضای هیات علمی در پایگاه های معتبر در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ پرداخته شد. در مرحله کار در عرصه ، با ۲۱نفر از اساتید علوم پزشکی مصاحبه های عمیق انجام یافت و از روش تحلیل محتوا برای تحلیل داده ها استفاده شد. در مرحله آخر، تحلیل نهایی صورت گرفت .یافته ها: ”عدم برتری استاد بر استادی دیگر” تم اصلی آشکار شده در این مطالعه می باشد. ”نحوه تخصیص دروس تئوری و عملی بالینی ”، ”نحوه تخصیص منابع محتوایی و مالی در بحث پژوهش ها” و ”ایجاد فرصت های ارتقاء” از مباحثی بود که بیشترین دغدغه اساتید را شکل می داد. از نظر آنان ، این سه ، عواملی هستند که می توانند رعایت عدالت آموزشی را به زیر سوال ببرند. اساتید معتقد بودند هر عضو هیات علمی باید فرصت برابر جهت ارتقاء در سازمان داشته باشد.بحث و نتیجه گیری : بر اساس یافته های مطالعه حاضر، عدالت آموزشی در ارتقاء اساتید یعنی امکان برخورداری از امکانات آموزشی ، پژوهشی و خدمات رفاهی برابر در بین کلیه اساتید دانشگاه علوم پزشکی علی رغم رشته تحصیلی ، سابقه کاری و مدیریتی آنان باشد؛ به طوری که برای کلیه اعضای هیات علمی اقداماتی یکسان در جهت ایجاد شرایط و امکانات مناسب در راستای ارتقاء صورت پذیرد.