بررسی جنبه کاربردشناسی زبان در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

ساابقه و هدف: کاربردشناسی یکی از جنبه های مهم زبان است که شامل استفاده مناسب از مهارتهای زبانی با توجه به بافتهای ارتباطی میباشد.مهارتهای کاربردشناسی نقش بسزایی در برقراری ارتباط اجتماعی موفق دارند.ازآن جایی که انسانموجودی اجتماعی است؛توانایی برقراری ارتباط اجتماعی مطلوب اثر مهمی بر کیفیت زندگی او میگذارد.باتوجه به اهمیت اینموضوع که در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس معمولا نقص های ارتباطی و زبانی، به خصوص در مهارتهای مرتبط باسطوح بالای زبان، مشاهده میشود؛هدف ازاین مطالعه بررسی جنبه کاربردشناسی زبان در بیماران مبتلا به مولتیپلاسکلروزیس میباشد.مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع مروری و براساس مطالعه مقالات منتشرشده در سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ در پایگاه هایاطلاعاتی PubMed ، Google Scholar و Science Direct میباشد.یافته ها: شواهد موجود در رابطه با مهارتهای کاربردشناسی زبان در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس نشان میدهد کهدراین بیماران سطوحی از آسیب مهارتهای کاربردشناسی مشاهده میشود که از جمله آنها میتوان به ضعف عملکرد در استنتاجو تفسیر جملات مبهم، استعاره و کنایه همچنین انسجام، نظارت و کنترل مکالمه باتوجه به موقعیت ارتباطی اشاره کرد.بنابرایناختلال در مهارتهای کاربردشناسی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس میتواند توانایی های ارتباطی و کیفیت زندگی آنهارا تحت تاثیر قراردهد.نتیجه گیری: بررسی مطالعات حاضر نشان میدهد که بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس میتوانند سطوحی از اختلال درمهارتهای کاربردشناسی را تجربه کنند. بنابراین نتایج حاصل از این بررسی، راهنمای گفتاردرمانگران و پژوهشگران این حوزه،جهت استفاده از ارزیابی هاو رویکردهای درمانی همه جانبه مهارتهای زبانی میباشد تا بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیسنیز توانایی برقراری ارتباط مناسب و متعاقب آن افزایش سطح کیفیت زندگی را تجربه نمایند.

کلیدواژه ها:

مولتیپل اسکلروزیس ، کاربردشناسی ، زبان ، ارتباط