بررسی نگرش دانشجویان بهداشت نسبت به آموزش مجازی در دوره پاندمی کرونا

سااابقه و هاادف: پاندمی بیماری کووید - ۱۹ به عنوان پدیده ای نو ظهور مشکلات عدیده ای در زمینه هایمختلف اجتماعی و از جمله آموزش ایجاد کرد. آموزش مجازی موضوعی است که تا پیش از شیوع کرونا به طورجدی مورد توجه متولیان آموزش و دانشجویان قرار نگرفته بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش دانشجویاندانشکده بهداشت دامغان نسبت به آموزش مجازی در دوره پاندمی کرونا در سال ۱۴۰۰ پرداخته است.مواد و روشهاا: پژوهش مقطعی حاضر، به روش نمونه گیری آسان و در دسترس بر روی ۸۳ دانشجوی دانشکدهبهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان در نیمسال اول تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ به اجرا گذاشته شد. با استفاده ازپرسشنامه روا و پایای" بررسی نگرش دانشجویان به آموزش مجازی" وطن پرست و همکاران، جمع آوری داده هاصورت گرفت. این پرسشنامه متشکل از ۲۰ سئوال با مقیاس لیکرت است .که نگرش دانشجویان به آموزشمجازی را می سنجید. دراین مطالعه متغیرهای سن، جنس، ترم و مقطع تحصیلی، وضعیت تاهل، وضعیت بومیبودن، علاقه مندی به رشته تحصیلی، وضعیت اشتغال، داشتن رایانه شخصی و دسترسی به اینترنت بود. داده هایپژوهش به نرم افزار SPSS-۲۷ وارد شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتااههااا: . تنها متغیر تاثیر گذار بر روی نگرش دانشجویان وضعیت تاهل بود. به رغم نگرش کاملا منفیدانشجویان مجرد به آموزش مجازی، افراد متاهل نگرش مثبتی به آموزش مجازی داشتند. با این وجود،دانشجویان متاهل به صورت معنی داری بیش از دانشجویان مجرد به آموزش مجازی اهمیت می دادند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه می توان نتیجه گرفت که آموزش مجازی جایگزین مناسبی برایآموزش سنتی و حضور استاد و بحث های استاد در کلاس نیست و با عنایت به اینکه آموزش مجازی مستلزمتامین امکانات بی شماری می باشد، لذا تا زمان فراهم نمودن زیر ساخت های مربوطه، نتیجه بخش بودن آموزشمجازی امکان پذیر نمی باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، نگرش دانشجویان ، کووید ۱۹