طراحی، ساخت و ارزیابی سمیت و فعالیت ضد دردی یک پپتید ضد درد مشتق از زهر یک گونه عقرب

درد یک مشکل شایع پزشکی است که سبب کاهش کیفیت زندگی در تعداد زیادی از افراد میشود و به ایجاد اضطراب، استرس،بیخوابی، تهوع و بی اشتهایی منجر میگردد. در نتیجه کاهش درد یکی از اهداف مهم پزشکی است. استفاده از پپتیدهای اپیوئیدی مشتق شده از زهر حیواناتی مانند عقرب، مار، عروس دریایی و... در روند کاهش درد موثر هستند. در مطالعه ما از پپتید دیفنسین موجود در زهر یک گونه عقرب یک پپتید ۹ اسید آمینه ای حلقوی بر مبنای استراتژی های in silico drug design با ایجاد دو جهش نسبت به پپتیدها والدی طراحی گردید و شبیه سازی های مولکولی اتصال آن به گیرنده های اوپیوئیدی و کانال ولتاژی پتاسیمی توسط داکینگ و داینامیک مولکولی انجام شد و افینیتی آن به این گیرنده ها با مورفین مقایسه گردید. در ادامه پپتید طراحی شده به صورت حلقوی بواسطه یک پیوند دی سولفیدی با روش فاز جامد سنتز گردید و هویت و درجه خلوص آن به ترتیب با روش های MALDI-TOF و RP-HPLC تائید شد. تست های آزمایشگاهی مانند سنجش سمیت سلولی با روش MTT ، فعالیت همولایتیک با RBC Hemolysis assay و پایداری سرمی با روش Serum stability test نشان دهنده این بود که پپتید مد نظر غیر سمی بوده، فاقد فعالیت همولایتیک بوده و پایداری مناسبی دارد.در ادامه تست های متعدد حیوانی خواص ضد دردی آن مشخص کرد و مشخص شد که باتیسیکلین نسبت به مورفین سریعتر آثار ضد دردی خود را اعمال می کند و همچنان آثار ضد دردی آن به صورت معنی دارد در درد مزمن بیشتر از مورفین بوده و آثار ضد دردی آن تا ۳۶۰ دقیقه بعد از تزریق بجا می ماند درصورتی که آثار ضد دردی مورفین و نالوکسان در مدت زمان کوتاهی حذف می شد. همچنین پپتید باتیسیکلین در درد حاد نیز از مورفین بهتر عمل کرد هر چند که عملکرد نزدیکی به مورفین داشت. اما تست های ضد اعتیاد نشان داد که قدرت ضد اعتیادی باتیسیکلین به طور قابل توجهی کمتر از مورفین بود و این پپتید وابستگی کمتری نسبت به مورفین ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

پپتید های ضد درد ، مورفین ، درد مزمن ، درد حاد ، پپتید ، In silico drug design