اثربخشی بازآموزی اسنادی بر اضطراب دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری

هدف: هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر برنامه گروهی بازآموزی اسنادی بر اضطراب دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری شهر تهران بود. روش بررسی: در این پژوهش شبه آزمایشی از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. از جامعه آماری دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری شهر تهران در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱، ۲ مرکز اختلال یادگیری به روش هدفمند و در دسترس (۳۶ نفر؛ ۹ دختر و ۲۷ پسر پایه های دوم تا ششم ابتدایی و سنین ۷ تا ۱۲ سال) انتخاب شدند. دانش آموزان یک مرکز به طور تصادفی به عنوان گروه آزمایش و دانش آموزان مرکز دیگر به عنوان گروه کنترل (هر گروه ۱۸ نفر) در نظر گرفته شدند. گروه آزمایش به ۳ گروه فرعی ۶ نفری تقسیم شدند و هر گروه طی ۱۱ جلسه مداخله ۴۵ دقیقه ای در مدت ۶ هفته (دو روز در هفته) آموزش بازآموزی اسنادی گروهی را دریافت نمودند. در صورتی که گروه کنترل فقط در برنامه های متداول مرکز شرکت کردند. پرسشنامه اضطراب کودکان اسپنس قبل و بعد از مداخله توسط دو گروه آزمایش و کنترل تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخله بازآموزی اسنادی بر میزان اضطراب تاثیر نداشته است و بین اضطراب دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار (P=۰/۳۴) وجود ندارد. نتیجه گیری: برنامه گروهی بازآموزی اسنادی احتمالا قادر به کاهش نشانه های اضطراب در دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری نیست.

کلیدواژه ها:

Attribution retraining ، Anxiety ، Learning disabilities ، بازآموزی اسنادی ، اضطراب ، ناتوانی های یادگیری